Hoe laag woon jij eigenlijk? En als je eens wilt proeven hoe het is om 'high' te wonen, is hotel Propeller Island City Lodge misschien een idee... Typ je trouwens hier alleen iemands postcode, dan weet je vrij snel het telefoonnummer van alle buren, en deze schijnt ook te mogen. Maf, ik kan me nog herinneren dat men vroeger toch vrij lastig deed als je dergelijke gegevens bij PTT inlichtingen los wilde peuteren. Ik heb daarom zelfs ooit nog eens met alleen een telefoonnummer de hele telefoongids van Amsterdam doorgepluisd, omdat ik het adres dat erbij hoorde wilde weten, zodat ik er iets naartoe kon sturen, en voor de mensen met een slecht geweten: Nee, dat was geen pizza, taxi, bom of dreigbrief, gewoon een leuk ansichtkaartje. Meanwhile, at home;…

En ja mensen, ik ben vandaag jarig. Daarom een dagje alleen maar leuke dingen doen, en een heel groot deel van de dag breng ik door met een hoofdtelefoon op, dus hoor ik de telefoon niet, en open ik de deur niet voor aangetekende TPG-Post, niet voor fietskoeriers, niet voor bedrijfsartsen, niet voor de politie en niet voor andere ambtenarij, ik steek mijn middelvinger op voor iedereen die het verdient en dank iedereen (vooral familie) bij deze alvast vluchtig voor de cadeautjes 

Ken je dat, dat je ergens een kamer binnenstapt en het gevoel krijgt dat de mensen in die kamer het over jou hadden net voordat je werd gespot? Ik heb gemerkt dat ik meer mag vertrouwen op mijn intuïtie, want wat ik een maand of 2 geleden voelde klopte. Bepaalde mensen zijn voor mij veel te makkelijk te doorgronden, daar merk ik aan als hen is opgedragen "iets" naar mij toe geheim te houden, dat kunnen ze voor mij dan helaas niet verbergen. Noem het een extra zintuig, ik weet dat ik het heb. Plotseling wist iemand namelijk over de plannen die bepaalde mensen hadden bij mijn werkgever, en die plannen waren niet leuk voor mij, zeg maar. Wat dan wel leuk is, dat is als je gebruik…

Vaak heb ik mensen het bijna ongeloofwaardig stoere verhaal verteld over Robbie, de (half)broer van mijn vader, die onder andere een heuse juwelenroof heeft gepleegd toen hij in Zwitserland woonde. Oom Robert Manuel heeft zijn leven gebeterd, en daarom zagen we 30 maart op Nederland 1 bij de EO zijn verhaal op TV in een prachtige documentaire, 3 april is de herhaling. Allemaal kijken dus, want mijn oom is cool, en was dat als bandiet ook al, eigenlijk.Vlak vóór de grote juwelenroof heb ik daar in Zwitserland nog een paar keer gelogeerd trouwens, wel een aparte gedachte, ik was toen nog maar rond de 15 jaar jong ofzo. In de kelder van het huis werden turbo-motoren in auto's gebouwd, je auto kon dan een [RoMic Turbo] sticker krijgen (RoMic van Robert en Michel,…

Het schokeffect van deze truuk wordt alsmaar groter, omdat de kwaliteit steeds hoger is, en de foto's steeds meer echt lijken te zijn. Nog even en we kunnen online nepfilmpjes door onszelf laten schieten (als voorbijganger) van een uithangbord met een tekst die er nooit op heeft gestaan.Het leukste vind ik dat je zo'n nep-foto ergens online kunt dumpen, liefst anoniem, en de jpeg file de naam kunt geven van degene die het plaatje ooit per ongeluk ergens via images.google.com moet tegenkomen, en dat je op die manier een soort digitale versie van de message in a bottle veroorzaakt. De kans is erg groot dat je plaatje "eugenie_nijmeijer.jpg" ooit bij Eugenie aan zal spoelen... En hoe gevaarlijk Google ook zijn moge, ik denk wel dat het op die manier…

True, I did create some cool things in my life so far. One of them is the truetype font used for the image on top of this page. It is actually based on my own handwriting. You can read the how and what of that font here. And here you see somebody calling it very sophisticated Some rich company's other Julius even got inspired by it. Unfortunately, as soon as your font is in the public domain, people tend to think it's theirs, like for example these guys, saying that "If you use this font, please link back to" them, while duh, of course they should be asking to link back to me. Well.. what are you gonna do about it? As long as the font carries my name,…

Een Suske & Wiske titel? Neen. Het is wat de werkelijk gevaarlijke gekken over mij denken te mogen vinden en zeggen. Of mijn huisarts mij door had verwezen naar een psycholoog, vroeg de bedrijfsartse mij vanmorgen. Nee, natuurlijk niet, bitch. Is maar goed ook, want die psycholoog zou nadien zelf in behandeling moeten, vrees ik "Die vraag kunt u trouwens beter aan andere mensen op mijn werk stellen" vulde ik aan. Zou ze dat ook noteren? vroeg ze zich vast af. Naaa, we schrijven wel op: "living in denial", a sure sign of mental illness. En zo gaan er weer enkele honderden uren loon verloren aan door een klein groepje (zich vervelende) mensen verzonnen bullshit, en komt er natuurlijk nooit meer wat terecht van goede radio.

Is this one of those talks where I get to participate, or one where I just listen?

Eindelijk dan toch. Dit is het eerste online bericht op een nieuwe manier. Aangezien het nu een stuk makkelijker is om berichten te plaatsen, is de kans groot dat jullie veel vaker iets van mijn handen zullen lezen. Hoera dus(?), want meer updates op een homepage die eigenlijk nooit als logboekachtig bekend had willen worden is natuurlijk altijd leuk. Nogsteeds zal ik het niet hebben over een 'blog' of 'weblog', dit is gewoon een podium waarmee ik me zal uiten hoe (vaak) en wanneer ik dat wil. De oudere berichten zal ik wellicht overgieten naar het nieuwe toe, en er is nog van alles aan deze pagina waar ik niet helemaal happy over ben, dus één en ander is nog flink aan verandering onderhevig, maar dat zien we vanzelf…