Teneinde mijn twee overgebleven verstandskiezen te behouden heb ik ook maar besloten zo’n electrische tandenborstel te kopen. 7600 oscillating (da’s sneller dan menig harddisk) en 20.000 pulsating movements per minuut. 3D action dus. Afdeling lui en makkelijk. Maar goed, het werkt als een trein, je voelt het meteen, en het is minder duur dan de tandarts

Ik weet niet hoe ik het elke keer weer klaarspeel, maar onbedoeld veeg ik schijnbaar de halve wereld bijmekaar zodra ik me begeef in het geschreven persoonlijk gerichte woord. Geef mij een pen, of een keyboard, doe daar een scheutje problemen, huichelarij en onrechtvaardigheden afkomstig van anderen bij, en ik zorg er wel even voor dat de waarheid pijn doet. En niet eens bewust ofzo. Ik, ik, ik, er staat wel vaak IK hier tegenwoordig hè? Toch moet ik meer aan mezelf denken.
Had ik al geschreven hoezeer ik me kapot erger aan de toenemende arrogantie van de mens op straat (en haar asociale gedrag in het algemeen)? Als ik door Amsterdam fiets heb ik bijna om de 5 minuten wel een geldige reden om te schreeuwen:
HALLO! U BENT NIET ALLEEN OP DEZE PLANEET, JA?!!
enigszins verdrietig realiseer ik me dan dat ik kennelijk dusdanig meer begaafd (slim) ben dan de grote meerderheid, dat ik al die ergernis maar moet slikken en iets moet denken als: Ach, het is ook maar een stel domme wezens, kunnen zij ook niks aan doen dat ze dit of dat niet inzien, dat ze zo dom zijn. Maar om nou te zeggen dat het leuk is om dan bij die niet-dommen te horen (en daar zijn er steeds minder van), nou nee hè, niet echt nee.

Verder is god een asshole, want al die beroemde dwarsliggers, waarom moeten die ineens allemaal de pijp uit? Millecam, Herman Brood, Fortuyn, Bart de Graaff, Janmaat. Schiet lekker op zo zeg!