Droomwereld

Een vrouw in een recente droom van me leek op de jonge Kelly Preston, maar of het haar was, dat was niet helemaal duidelijk. Bovendien sprak ze Nederlands, in de droom. Dus toen ik uit die droom wakker werd bleef de vraag (of het haar was) me bezig houden. Ik moest even zeiken (dat doe je de hele tijd, hoor ik je zeggen ;-)), en ben daarna weer ingeslapen. Toen verscheen dezelfde droom-setting zowaar opnieuw, de ‘Kelly’ gelijkende kwam zelfs op een gegeven moment naast me zitten in een soort kerk bij een trouwerij of iets dergelijks. Ik herinner me dat ik IN die droom mijn vraag met zekerheid kon beantwoorden en dacht: “Aha, het is dus toch NIET Kelly Preston.” Maar na uit deze vervolgdroom wakker geworden te zijn wist ik helaas niet wie het dan wel was, of waardoor ik zeker wist dat het niet Kelly Preston kon zijn, maar wèl dat het nog steeds belangrijk was dat ik te weten kwam wie het was, omdat ze nogal interesse toonde. Wordt vervolgd, dus?
Hoe mevrouw Preston nou in mijn droom verwerkt kan zijn is niet zo vreemd, als je bepaalde films in de tachtiger jaren hebt gezien. Ik kan me ook heugen dat ik het ooit wel jammer vond dat Kelly met die Travolta ging trouwen, maar goed, het kon erger.. ;-)

Over slapen gesproken, wat is het toch lastig dat de bid-houding van handen, zo’n aangenaam passende fysieke overbodigheid der mensch is. Vervelend dat religie het alleenrecht op die verwoven handen heeft geclaimed; Telkens als ik met mijn vingers in elkaar geschoven ergens zit, moet ik daar rekening mee houden (als anderen het zien; “oh, jult is toch In De Here?”), of moet ik er aan denken als ik bijv. op mijn rug in bed lig; “Sorry, God, ik ben nu niet aan het bidden.”

Leave a Reply