Deze foto geeft het idee dat ik een cliché 'foute' vakantie op Tenerife heb gehad. Een vakantie van alleen maar in de zon liggen op Playa de Las Américas en lui consumeren in Café Costa bij Peter & Nancy in Los Cristianos. Dat is niet het geval. Tenerife is veel meer dan een paar kunstmatig aangelegde stranden. Hoewel ik de charme van dat soort vakanties ook wel kan begrijpen, en de aangenaam zwoele avonden aan de zuidoostkust van dit Canarische eiland klimaattechnisch bij voorbaat al aantrekkelijker zijn dan de temperaturen 's avonds elders op het eiland, hoor ik er daar dus niet bij, want het gaat mij nooit om de tan, om het zo bruin mogelijk worden. Ik hoor natuurlijk sowieso nooit ergens bij, maar dat even terzijde. En ik ben aardig bruin, nogsteeds, maar goed, er is daar zoveel zon, het is vlakbij de fucking evenaar, dus duh. Wij verbleven ergens op 1170 meter hoogte in de bergen, niet ver van Vilaflor vandaan, ten zuiden van de vulkaan. Vaak boven of in de wolken. (No pun intended Wat ik er heb geleerd is dat werkende spanjolen gemiddeld genomen niet te vertrouwen zijn. Bussen rijden op de meest onmogelijke tijden,…

Waarom is het toch dat als een bedrijf groot of groter wordt, het bedrijf meent zich professioneel te gedragen door geen enkele email meer te ondertekenen met een naam, maar alleen nog verscholen achter een hele afdeling iets durft te schrijven? Dat heeft toch juist niets met 'professionaliteit' te maken? Je wordt volgens mij pas echt groot als je gewoon MENSEN met BESTAANDE NAMEN gebruikt om emails mee te ondertekenen. Wat koopt een klant nu voor een email van "Afdeling Sales"? Een klant wil weten met wie die van doen heeft, en de afzender van het geschreven woord kunnen aanspreken op het geschrevene. Een klant wil dat de schrijver verantwoordelijkheid durft te nemen voor hetgeen hij/zij schrijft, zodat hij/zij ook kan worden aangesproken op fouten, of ondervraagd kan worden over de bedoeling achter het geschrevene. Om de 1 of andere reden denkt men (vooral in NL) dat kil en afstandelijk zijn verplicht is als je zakelijk en professioneel wilt lijken, of dat het hebben van meer dan 100000 klanten rechtvaardigt om nooit meer met een naam te hoeven ondertekenen. Wat een onzin.

Je spreekt het uit als roeter, niet als rauter (rowter), trust me. Het is een tourist, een autoroute, Route 66, dus je zegt ook roeteren en roeter. Pakketjes volgen een route, geen rowte o.i.d. Dat al die IT-randdebielen het rauter zijn gaan noemen is omdat ze het een paar Amerikaanse sukkels hebben horen zeggen, die zelf ook al niet zeker wisten hoe je het moest uitspreken. Nu spreekt zelfs heel het bedrijf Cisco het woord al fout uit. Kappen nou! Met dank aan Remco Broekema (a.k.a. Plop) voor de inspiratie in dezen, hij opperde reeds stellig dat heel het fucking Dudok College het fout zei. Zelfs de leraren in de I(C)T spreken het verkeerd uit.

The Director's Cut. Als je 'm nog niet twee keer gezien hebt, heb je iets gemist. De site alleen al. Er zijn voldoende torrents van in omloop, maar dit meesterwerk van Richard Kelly is het kopen waard. Een zeldzame film.

Welke idioot heeft die onzin toch verzonnen? Heb ik het mis als ik stel dat iedereen die ooit een muffin gegeten heeft, zich zal hebben gestoord aan dat irritante geribbelde papiertje waar de koek in lijkt te horen liggen? De zogenaamde cupcake mold is niet eetbaar, en er blijft koek aan vast zitten. Je bent dus altijd een deel van je -vaak dure- muffin kwijt aan het papiertje onderin. Zonde. Wil je er dus af proberen te eten, maar lukt nooit zonder je hele smoel met muffin in te smeren. Dat wat er aan het papiertje kleeft kruimelt ook als een gek. Je hebt kortom *altijd* troep met muffins. Ik stel voor dat men dat stomme papiertje per ingaande afschaft. Op een planeet waar hongersnood heerst kun je niet langer voeding distribueren met verpakkingen die delen van het product moeilijk of niet eetbaar maken. Kan gewoon echt niet. Verzin voor mijn part een Dutch Muffin, die je wèl helemaal kunt eten, die geen cupcake mold nodig heeft, als tegenhanger voor the English Muffin. Dan vindt men ons maar zuinig, sois, over ons eten is tenminste nagedacht.

Sad to see how scared and uptight some people are these days, especially at large companies like MisterHard International Inc. where they seem to have so much time and money on their hands that employers get bored out of their minds. I had posted this entry on this site a while ago, where I randomly put down some 16 digit numbers, put the name of a well-known creditcard company next to them, et voila, all hell breaks loose! Here's what they wrote to CistroN (my internet provider): Waterlook, September 27 - 2004 Dear Security Administrator: Re: Web Page Posting of MisterHard Credit Cards As you may be aware, the financial services industry continues to face increasing levels of internet related fraud. The wave of cyberscams such as Phishing whereby fraudsters trick unsuspecting customers into divulging personal credit card and other financial data on the pretext of an email originating from their trusted bank or transaction gateway, has reached epidemic proportions. Phishing results in tremendous direct losses to financial institutions and not to forget, the customer who may then become the victim of Identity Theft, and suffer a tremendous personal toll as well in trying to rectify their good name. MisterHard…

Zo zit je in de bergen op Tenerife, dichtbij de evenaar (3600 kilometer van Amsterdam vandaan), en zo zit je weer in het naar verhouding duistere Nederland. Eerst even akklimatiseren hier.. ( niet te geloven, ik zie een zonnetje! Zat in het vliegtuig terug trouwens 4 rijen vóór Brammetje Moskowitz, die (net als ik) gewoon 'economy' reisde, wat wel bewonderenswaardig genoemd mag worden.. Kom je thuis, na lang van breedband internet verstoken te zijn geweest, ben je ineens weer terug bij je oude vrienden... Na wat jaartjes geleden de fijne lieden van XS4ALL met pijn in m'n hart verlaten te hebben voor het toen snellere CistroN broadband, smijten ze me brutaal weer terug in de leeuwenkuil! Leeftijdgenoot co-vuurpaard ter Haar heeft hier toch weer een geweldig goede deal gefixed voor zijn klanten, ik bedoel, lekker die extra 50 MB homepageruimte, newszilla en wat al niet meer, allemaal bij 's lands beste... Danny bedankt! Het idee schemerde natuurlijk al wat in augustus; Op deze foto zien we van links naar rechts: Ruben "Tjoeketjoeketjoek?" Raijer, Marcoh (demon), Niels Raijer (ex-demon), Erik Bos (xs4all), Danny ter Haar (cistron) en Cor Bosman (xs4all), die overigens geen bier drinkt, ook al lijkt dat hier wel…

Sail on by. Your time has come to shine, All your dreams are on their way. See how they shine, wooh if you need a friend, I'm sailing right behind...