I've decided to move all my blocking activities regarding IP-addresses out of the web- and mailserver-software, and put it straight at the front-door, at router or kernel-level using the famous netfilter-software iptables. Here's one of my firewall script parts doing that: SORRYDB="/path/to/list_with_ip_adresses_to_block" IPS=$(grep -Ev "^#" $SORRYDB) for i in $IPS do iptables -A INPUT -s $i -j DROP iptables -A OUTPUT -d $i -j DROP doneYou can copy-paste this inside other iptables scripts you might already be using, like this example, or this one, just be sure it's somewhere early enough in the rest of your firewalling (above all other drop rules is usually OK). As a result I now have a specialized IP-blocklist that I maintain for the server you're loading this from now, it contains addresses of net-users I don't want spamming here, or don't even want looking around wasting valuable server-resources.

Tijdens het kletsen met een vriend gisteren kwam ik prompt op dat woord, als beschrijving van de sweater die ik aan had. Die was rozenmullerkak, besloot ik. Steenrood, heel erg duur polartec materiaal en bewerkt (van het merk Arc'teryx, bloedmooi spul trouwens). Een beetje heel erg links, tegen armoede, nogal sociaal en misschien ook vega, milieubewust, maar ondertussen wel rondlopen in de duurste kleren die er zijn, verzorgde tv-vakantietjes hebben waarin je met de rijksten der aarde lult over hun miljoenen. Rozenmullerkak, dus.

Ambition is a poor excuse for not having sense enough to be lazy. - Milan Kundera Opvallend: Als je niet stressbestendig bent, of hebt besloten dat niet te willen zijn, dan is er zo te zien geen enkele vacature voor je vrij. Nergens. Daarbij kom ik de minst stressbestendige mensen juist tegen op plekken die volgens de vacatures van nu "goed kunnen omgaan met stress" vereisen. Stressbestendigheid is, kortom, het zoveelste trendy vacature-vulsel waar je eigenlijk niets aan hebt. Je vraagt je in ieder geval af wat mensen moeten doen die denken te weten dat ze niet tegen stress kunnen. Liegen? Schijnbaar doet de rest dat dus ook, anders zouden ze niet allemaal zo stressy elk mogelijk gaatje in werktijd vullen met de jacht naar sigaretten en dat ene plekje waar ze mogen roken op het werk. Als mensen al stressbestendig kunnen zijn, dan is een roker allesbehalve dat. Bij hen is het meer een smokescreen.

Voor sommigen die via mij ftp- of website-ruimte hebben: De hosting company is moving from server to server yet again. Het spul komt weer op nieuwere hardware, die sneller moet zijn. Op dit moment zie ik: Move Status: is Moving (247133/654720 )In plaats van dat ze alles copyen in plaats van moven, en dan nadat alles copied is pas de nieuwe server-root en DNS actief maken, doen ze het bij servage altijd op zo'n manier dat alles er een dag (minstens) onder moet lijden. Het ergste is derhalve weer dat echt alle shit gewoon toe te wijzen is aan incapabel personeel, dat niet goed nadenkt en verkeerde besluiten neemt. Sukkels die op de verkeerde knopjes drukken, zonder mij iets te vragen. Moet je ook niet doen. Enfin, we wachten geduldig af. Geen idee welk 'move' commando ze gebruiken, maar het lijkt te stammen uit the dark ages..

Heb gisteren $9,99 gedoneerd aan WikiPedia. (Bewust in US dollars, omdat ik de nlse wikipedia niet zo denderend hoog acht. De engelstalige daarentegen wel, op veel moderators en administrators na dan.) Op zich vreemd; Ik zou nooit, echt nooit, 10 dollar hebben willen betalen aan bijvoorbeeld het kopen van een encyclopedie of een ander naslagwerk. Ik ben - denk ik - net van de generatie die ergens een lichte afkeer heeft voor het moeten bladeren in boekwerken om iets te vinden, wetende dat dat niet de ideale manier is. Een donateur schrijft ook zeer treffend: "If only I had this when I was a child!" en inderdaad: Kids, you don't know how lucky you are, with Google, discogs, all those wiki-systems and p2p channels out there! Zoveel tijd als dat ons scheelt. Zo geweldig als het is om te ontdekken dat je eigenlijk nooit alleen staat in je bizarre voorkeuren, of denkbeelden, of standpunten. Er is altijd wel iemand op aarde met dezelfde bijzondere smaak (of wansmaak). En hoe prachtig het ook is om te merken dat er, langzaam maar zeker, een punt van 100% saturatie bereikt wordt, door wat mensen uploaden, aanbieden en delen. Steeds als ik denk; 'Shoot,…

Blijft opvallend om te merken hoe verrekte weinig we nog weten van onze oorsprong, terwijl we doen alsof we precies weten hoe we moeten leven. Er zijn veel mensen die erin slagen het ene te vergeten, te verdringen, of te verbergen, en het andere naar ongekend hoge belangrijkheid te verplaatsen, zonder zich ook maar een moment te schamen voor hoe belachelijk dat eigenlijk is. Vooral niet te lang nadenken, dat lijkt het motto. Want, zo zeggen velen, 'de antwoorden krijgen we toch niet', of 'de antwoorden willen we toch niet weten'. Nou, sorry, ik (denk van) wel. En 1 van de redenen dat ik graag zo gezond mogelijk wil leven (en dus bijvoorbeeld nooit heb gerookt) is omdat ik (net als Ray Kurzweil) nog wil leven als er antwoorden zullen verschijnen. Veel te mooi. Belangrijker dan cool zijn, erbij horen, meelopen met de meute, het spel dat ze hebben gereduceerd tot 'een mensenleven' meespelen.

To: tom @ Subject: Re: Naamsvermelding From: jult@ Date: Wed, 26 Jun 2002 02:19:14 +0200 Geachte heer x, Met grote verbazing heb ik uw email gelezen, en ik begrijp niet waar u zo'n probleem van maakt. Niet alleen weet u dondersgoed hoezeer u destijds veel mensen, waaronder mij, benadeeld heeft, onder meer door hen dingen te beloven en die vervolgens ineens niet waar te maken. Ook weet u dat u weinig kans heeft na al die tijd, na alle pijnlijke correspondentie die ik destijds met u heb moeten voeren (ik heb alles bewaard) als u mij nu op dergelijke wijze denkt te mogen toespreken aangaande hetgeen ik op mijn webpagina's besluit te plaatsen. Helaas voor u gaat het hier niet om uw apparatuur, niet om uw server, niet om uw domeinnaam, en heeft u helemaal niets om op te staan waar het om mijn vrijheid van meningsuiting gaat. Zoals ik reeds vaker aan u heb geschreven; U dient eens een cursus fatsoenlijk gedrag te volgen. En van die arrogantie van u moet ik al helemaal niets hebben, wie denkt u dat u bent? Als ik uw naam noem, en die in een al dan niet onzinnige context plaats, dan heb…

Dat zetten ze tegenwoordig onder mails en andere electronische berichtjes. Vooral vrouwen natuurlijk. Mannen onderling doen dat niet. Althans, de mannen die ik ken (uitgezonderd familieleden) eindigen hun mails, zelfs aan hele goede vrienden, nooit met "X" of "Liefs," en dan hun naam. Ja, misschien aids-buddies, maar daar maak ik geen deel van uit. Als een leuke jongedame of vrouw mij iets stuurt, en dat afsluit met "Kus," of "xx", dan denk ik: "OK, volgende keer als ik je zie brengen we dat in uitvoering. Graag wel even, ja?" Maar dat doen ze verdorie vrijwel nooit! Waar bestaat die liefde dan wèl uit? Vrouwen (familie uitgezonderd) begrijpen niet wat de invloed van een Kus! per email is, op een gezonde hetero man. Er wordt maar met "veel liefs" gesmeten alsof het niks is. Ik kreeg onlangs zelfs een werkrooster opgestuurd bij een email die eindigde met "liefs!". Nu vraag ik u! Wat voor "liefs" moet ik me er dan bij voorstellen? Het is natuurlijk prachtig dat de hele wereld elkaar in gedachten passievol lief heeft, met olijfolie insmeert, en lief schijnt te vinden, maar waarom merken we daar in het dagelijks leven dan zelden wat van? Het is alleen maar…

The following is a myth from the Philippines, that I found on the net, but wanted to rewrite, without all the errors: Once upon a time, in a small village long ago, there lived a beautiful maiden named Rosa. She was known for her exquisite charm and extraordinary kindness. There were a lot of handsome young men who kept on courting her, they all wanted to capture her heart, but neither one of them got attention from Rosa. She insisted she would never marry, she did not even dream of getting married. Rosa wanted to offer her whole life serving Bathala by helping those who were in need. Whenever there were people who were sick, whenever there were people who were suffering, whenever there were people who needed comfort, Rosa was always ready to help in the name of Bathala. Everybody loved Rosa. Cristobal however, one of her greatest admirers, wanted Rosa to be his no matter how hard it was or how impossible it seemed. Cristobal had very strong devotion for Rosa. One night, when the maiden went to the garden to get some fresh air, Cristobal tried to assault Rosa. "Whether you like me or not, you will…