Slechte uitvinding is dat toch, het gebit. En het tandvlees. Waarom krijgen we als mens niet z.s.m. een gebit met tandvlees bestaande uit keramische nanovezels, voorzien van een beschermende mycelium? Dan zijn we voor de rest van ons leven van die belachelijk grote kostenpost verlost. Volgens mij hè, is het met tanden net als met fietsbanden; Het fragile deel ervan wordt bewust fragile gehouden, en de prijzen kunstmatig hoog. Ontwikkelingen komen er maar moeilijk doorheen. Think about it:
Miljoenen tandartsen zouden zonder business zitten als we na 1 grote behandeling nooit meer naar de tandarts zouden hoeven. Als die achterlijke zinloze tandzenuwen er niet zouden zijn. Wat voelt een mens nu met het gebit? En waarom moet een tand zo gevoelig zijn voor beschadiging? Volslagen zinloos. Waarom moet een gebit zo fragile zijn als we al hele ruimteschepen en Large Hadron Colliders kunnen bouwen van steviger materialen?

Het zijn dit soort gedachten die mij helemaal doen gaan voor wat mensen als Craig Venter, Ray Kurzweil, Aubrey de Grey, Paul Stamets e.d. bedenken en nastreven. Wij mensen zijn als organisme te onderontwikkeld voor de hersenen die erin huizen. Hail to nanotechnology. Hail to biotech. Hail to technological, medical and spiritual advancements! Hail to the future, dus.

U snapt ‘m al: jult moet morgen naar de tandarts want hij heeft 2 gaatjes. Vroeger had ik altijd pas gaatjes als ik iets voelde. Tegenwoordig zien tandartsen gaatjes op foto’s, zonder dat jij ze voelt. En als tandheelkundige behandelingen nou gelijk zouden lopen met de technische vooruitgang en hoeveelheid te behandelen mensen (i.e. de toenemende wereldbevolking), en dus minder duur zouden worden vanwege de massa-productie en -uitvoering ervan, maar niets van dat al: Ik heb de tandarts in mijn leven alleen maar duurder zien worden. En niet zo’n klein beetje ook.
Begrijp me niet verkeerd: Mijn tandarts is OK, ik vertrouw zijn oordeel, maar volgens mij klopt er heel veel niet in de tandheelkundige wereld. Qua prijsvoering in het algemeen, qua gebruikte materialen (en de prijzen daarvoor). Soms zie ik wat ze zoal vragen voor een paar minuutjes werk, alleen het werk bedoel ik, en dan vraag ik me af of dergelijke beloning wel proportioneel is, afgezet tegen de zwaarte ervan gaat het soms echt ver. Bij alle tandartsen. Vroeger merkte ik daar niets van, omdat het ziekenfonds alles vergoedde. Had er geen omkijken naar. For some strange reason is dat helemaal omgegooid, en zijn we nu allemaal de lul zodra er iets met ons gebit mis is. Nogal logisch, dat dat gebeurt, want wroeten in je mond is niet iets wat we van nature zouden doen. Tegen een paard zeg je ook niet beschuldigend dat ‘ie maar meer had moeten flossen en stoken, als ‘ie teveel koekjes en suikerklontjes heeft gekregen en zijn gebit daardoor kaduuk is. Als je de filosofie van de tandheelkunde en mondhygiene zou doorvoeren op de rest van het menselijk lichaam, dan zouden we ook zo nu en dan met een lange stok en borstel in onze longen en reten moeten porren, bij wijze van spreken.