Deze foto geeft het idee dat ik een cliché ‘foute’ vakantie op Tenerife heb gehad. Een vakantie van alleen maar in de zon liggen op Playa de Las Américas en lui consumeren in Café Costa bij Peter & Nancy in Los Cristianos. Dat is niet het geval. Tenerife is veel meer dan een paar kunstmatig aangelegde stranden. Hoewel ik de charme van dat soort vakanties ook wel kan begrijpen, en de aangenaam zwoele avonden aan de zuidoostkust van dit Canarische eiland klimaattechnisch bij voorbaat al aantrekkelijker zijn dan de temperaturen ‘s avonds elders op het eiland, hoor ik er daar dus niet bij, want het gaat mij nooit om de tan, om het zo bruin mogelijk worden. Ik hoor natuurlijk sowieso nooit ergens bij, maar dat even terzijde. En ik ben aardig bruin, nogsteeds, maar goed, er is daar zoveel zon, het is vlakbij de fucking evenaar, dus duh.
Wij verbleven ergens op 1170 meter hoogte in de bergen, niet ver van Vilaflor vandaan, ten zuiden van de vulkaan. Vaak boven of in de wolken. (No pun intended
Wat ik er heb geleerd is dat werkende spanjolen gemiddeld genomen niet te vertrouwen zijn. Bussen rijden op de meest onmogelijke tijden, vaak ineens andere routes of helemaal niet, zonder daar melding van te maken, zonder ergens ook maar een begrijpelijk rooster op te hangen (of ze geven allemaal verschillende tijden aan, ook leuk). Taxi-chauffeurs lichten je graag op, ze hebben tellertjes die ze onderweg al rijdende kunnen her-configureren zodat ze plotseling dubbel gaan tellen, of ze tellen er onverwacht 2 tot 25 euro bij op, als ze denken dat je schatrijk bent omdat je als hollanders toevallig in een huizengemeenschap verblijft waar eigenlijk alleen maar miljonairs vertoeven. Wist jij veel. De jurisdiction van taxichauffeurs daar is erg klein. Waar hier een hele stad bij 1 taxibedrijf hoort, is het in de bergen daar maar afwachten wat er na 5 lousy kilometers gebeurt. Nonononono jullie zitten nu in een andere taxi-gemeente, en dus moeten jullie 25 euro bijbetalen.
Oh ja, en een scooter huren is er 2 keer zo duur als een auto huren(!), en mag alleen als je een rijbewijs (B) hebt. Net als in Nederland is bureaucratie daar een soort nieuwe vorm van werkverschaffing, voor alles zijn teveel onzinnige regeltjes, maar niemand kent ze allemaal, laat staan dat ze ergens op slaan of dat iedereen zich eraan zal houden. En net als in Nederland is hard werken, of hart voor de zaak hebben, bij de staatsbedrijven een zeer schaars goed. Op de diverse TV-kanalen is geen lokale weersverwachting te vinden, maar barst het er van big-brother achtige shows en straatinterviews. En de TV-programma’s daar duren lang, heel erg lang, en bijna niemand spreekt er Engels want alles is er nagesynchroniseerd, zelfs CSI. Alleen in Santa Cruz (de hoofdstad) kom je redelijk wat Engels-sprekenden tegen. En natuurlijk in de beach-oorden die alleen maar bestaan voor en door toeristen.
Er zijn ook leuke dingen. Alles is er goedkoop, tot het ongelooflijke aan toe. Dat is, de gulden is daar gewoon nog echt 45 eurocent, precies zoals het hoort.
Oh ja, en VARTA maakt de beste oplaadbare batterijtjes die ik ooit heb meegemaakt (in mijn digitale camera), en TEVA maakt de beste schoenen op deze planeet. Niet kapot te krijgen. Who needs al die (vaak te warme beklemmende blarenveroorzakende) rommel om je voeten heen, als teva-sandalen de job uitstekend kunnen doen?

Tot zover voor nu. Er komt nog meer, zodra ik er zin in heb.