Ik lijk vandaag met mijn hoofd in de grasmaaier terechtgekomen te zijn geweest, want ik ben voor 11 euro geknipt door (ditkeer) een homofiele indonesier, waar ik wel een vreemd gesprek mee had over leeftijden. Bij Perry Sport liep ik daarna La Rense tegen het lijf, en omdat daar nu uitverkoop heerst heb ik een zwarte adidas zwembroek gekocht. Jammer dat tegenwoordig elk sport-artikel een soort reclamezuil moet zijn. Dat was vroeger toch minder, toen had ik óók een zwarte adidas zwembroek, maar daar zat dan slechts een klein merkje op, die broek was nog integer, zeg maar. Ik koop nu weer adidas, omdat dat broekje toen zo integer was. Maar nu stap ik van adidas af, omdat ze zo opzichtig aan zelfbevlekking moeten doen. Stom en zonde. Die zwembroek kwam van pas, want enige uurtjes later heb ik voor het eerst met wat vrienden en vrienden van vrienden ge-waterskiet ergens in de buurt van Almere, waarbij ik flink wat water heb gemaakt, waardoor ik vooral hoop dat die zoete smaak van het IJsselmeer-water niet allerlei verraderlijke gevaren van enge virussen en chemicaliën camoufleerde
Na afloop van de aaneensluitende avond, fietsend op weg naar huis, liepen er bij Café Vertigo wat lieden naar buiten die luidkeels een tekst van een song van K3 naar de wereld toe communiceerden. Ik liet even weten dat zij niet de enige non-doelgroep mensen waren die de zuivere poëzie en bijzondere composities van het album Parels hadden ontdekt. Ook dat leverde een bizar gesprek op.