Alles in onze maatschappij lijkt te zijn gestoeld op het denken dat zegt dat luiheid het wint van verveling. Daarom is er geen basisinkomen, omdat men vreest dat mensen niet meer werken als er geen beloning meer tegenover staat. Ik geloof daar helemaal niets van. Als het echt zo zou zijn dat luiheid het bij mensen zou winnen van verveling, hoe verklaar je dan het bestaan van dingen als http://www.ubcd4win.com http://www.cdburnerxp.se http://slax.linux-live.org http://www.openoffice.org http://www.clamwin.com http://www.livecdlist.com http://joonsworld.com/software ?
Al dat moois heeft toch echt geen zestien miljoen gekost, of zo.
Betaald werk wordt alleen maar schaarser, want wij ontwikkelen, automatiseren en vereenvoudigen het werk. Tegelijkertijd neemt de bevolkingsdichtheid wereldwijd toe. Meer mensen, maar minder werk. Hoe wil je de groeiende discrepantie tussen die twee op gaan lossen? Het zijn machines die onze maatschappij draaiende houden en ons feitelijk onderhouden. De mens in het produktieproces controleert alleen nog de machine. Daar heb je niet zoveel mensen voor nodig. De kapitalist pikt het profijt van de machine in en scheept de mensen, die zich met het dogma van geld en de kerk laten belazeren, af met een fooi.
In het ouderwetse denken is werken iets vervelends, iets wat niemand wil, en dàt (alleen dat) zou de reden zijn dat mensen er geld voor krijgen. Anders doen ze het niet. Maar als het er gewoon niet is, tja, dan wordt het lastig hè? Dan gaat men mensen die te oud of te moeilijk zijn (lees: te duur, ervaren, geleerd, slim zijn) dumpen en afwijzen. Van alle systemen die men heeft verzonnen om dat probleem te verkleinen is het beste idee volgens mij juist dat basisinkomen. Zoals op deze site te lezen is, zijn de argumenten vóór een basisinkomen in een notedop:
Het recht op leven en een deel van de natuur, de waardigheid van ieder mens, vrijheid, eerlijk delen, waardering van onbetaalde arbeid, plezier in werk, natuur- en milieubehoud. Betere verdeling van betaald en onbetaald werk, vermindering van werkloosheid, minder werkstress en minder uitval door ziekte en arbeidsongeschiktheid.
Mensen wentelen dit af als idealisme, maar volgens mij ben ik dan alleen maar een realist, die in de toekomst kijkt. Want als overleven steeds lastiger wordt (wat in onze toekomst het geval zal zijn) zien wij ons gedwongen tot samenwerken. Dan zullen de verschillen tussen arm en rijk kleiner moeten worden – als ze dat niet al vanzelf gaan worden, onzinnige shit kost ons teveel tijd, en tijd is er helemaal niet -. Er is maar één systeem dat daarmee werkt, en dat is zo’n basisinkomen.