Elke keer weer klinkt het nobel. Overheden en beleidsmakers beloven veiligheid, efficiëntie of duurzaamheid. Maar telkens blijkt het resultaat hetzelfde: minder vrijheid, meer controle, hogere kosten voor de gewone burger.
Een paar voorbeelden die samen een beklemmend patroon vormen:
1. Digital Services Act (DSA)
Zogezegd om consumenten online te beschermen tegen nepnieuws.
-In werkelijkheid: een machtige censuurmachine in handen van onverkozen regenten in Brussel, de NAVO, AUKUS of de EU.
2. Chat Control
Zogezegd om kindermisbruik te bestrijden.
-In werkelijkheid: verlies van recht op privécommunicatie en diverse andere onprettige complicaties.
3. Digital ID
Zogezegd om illegale immigratie tegen te gaan.
-In werkelijkheid: je recht op werken, eten, leven hangt straks af van een door de overheid gestuurde app.
4. CBDC (digitale euro)
Zogezegd een modern en veilig alternatief naast cash.
-In werkelijkheid: volledige controle van de Europese centrale bank over elke financiële transactie, en eenvoudige opties voor beperkingen op wat je ‘mag’ betalen of sparen, wanneer, hoe vaak, waar of hoe veel je mag uitgeven.
5. ANPR-camera’s
Zogezegd om zware criminelen te pakken.
-In werkelijkheid: de brave burger krijgt meer (automatische) boetes èn zijn rijtraject wordt bijgehouden ten bate van commerciele instanties die handelen in big data.
6. Grenscontroles met gezichtsherkenning
Zogezegd om illegalen en gezochte personen te vinden.
-In werkelijkheid: jouw ‘gaan en staan’ wordt bij-gehouden, overal waar camera’s zijn kan men AL je bewegingen in kaart brengen. Geen anonieme reisjes meer.
7. Limieten op cash
Zogezegd tegen witwassen en ‘terrorisme’-financiering.
-In werkelijkheid: je eigen geld mag je nog maar beperkt opnemen of uitgeven. Afgunst verheven tot volksdeugd. Bovendien is de definitie van terrorisme niet betrouwbaar als die door dezelfde overheid wordt bepaald die middels kolonialisme en oorlogsmisdaden alle andersdenkenden als terrorist bestempeld.
8. Biometrische paspoorten & e-gates
Zogezegd voor vlottere grenscontroles.
-In werkelijkheid: jouw biometrische data in de eeuwige database, waarvan elke vorm van beveiliging buiten jouw controle ligt. Je legt al je gegevens op straat. Iedereen weet te allen tijde waar op aarde je bent.
9. Corona QR-codes
Zogezegd voor de volksgezondheid.
-In werkelijkheid: een precedent dat miljoenen mensen -zonder gegronde reden- buitensloot van werk en sociaal leven. Iedereen die het wil kan te weten komen welke ziektes je hebt of had, etc.
10. Richtlijnen tegen “desinformatie”
Zogezegd om democratie te beschermen.
-In werkelijkheid: de overheid beslist wat jij nog mag zeggen, weten (en denken).
11. Slimme meters
Zogezegd voor efficiënter energieverbruik.
-In werkelijkheid: hogere facturen en data over je privéleven in handen van derden. Vergroot gevaar voor huisinbraken en fraude.
12. CO2-tracking & mobiliteitsbudgetten
Zogezegd voor duurzaamheid.
-In werkelijkheid: meer en nieuwe belastingvormen en gedragssturing tot in je portemonnee. Schuldvraag voor hogere kosten dankzij extreem weer en opwarming van de aarde opschuiven van de NAVO naar de onschuldige burger.
De rode draad (sorry voor de woordspeling):
Altijd weer een nobel excuus, maar het resultaat is: Steeds meer controle door de overheid en steeds minder vrijheid en autonomie voor de burger. Boetes, belastingen en bijkomende kosten voor wie niets verkeerd doet. We glijden in hoog tempo af naar een samenleving waar de overheid de burger niet langer dient, maar de burger van ontwaken tot slapengaan wil controleren en beheersen.
Met dank aan Vincent Vandeputte voor de inspiratie.
“Saying that you don’t care about a right because you’re not using it personally, is the most anti-social thing you can possibly say” (Edward Snowden).