Gelukkig, die kaak van mij wordt alweer langzaam dunner. Het verhaal is alsvolgt:
Ik zou naar mijn tandarts, op de middag van de verkiezingen, om een gaatje te laten vullen.
Dat gaatje bleek inmiddels een gat te zijn, en zich te bevinden in mijn linker onder verstandskies, “de 3-8” zoals dat heet. Ik had al mijn verstandskiezen gewoon, omdat ze bij mij perfect waren, en nog een functie bleken te hebben ook (ik bleek er nog mee te kauwen). Dus mijn tandarts, Paul van der Pas, zag nooit een motief ze eruit te laten trekken, en ik ook niet. Wel zitten ze ver achterin, dus poets je ze sowieso minder als je even niet oplet, en dus worden ze dan ‘een gevaar’. Enfin, op de dag van de verkiezingen besloot ik op advies van de vervangende tandartse (Paul is ziek) dat ze die kies met het gat eruit mocht trekken. Me niet beseffend wat dat allemaal in zou houden. Voorlichting hieromtrent was niet echt super trouwens, maar goed, ze was net op die plek aan het werk, en deed ook maar haar best nietwaar? Ze pakt de tang erbij, trekt aan de kies en welja: die zegt krak, precies tegen het bot aan bleef de wortel ervan nog zitten! dat werd dus de kaakchirurg, want hierop kreeg zij niet genoeg grip.
Volgende ochtend vroeg moest ik dus op het amc verschijnen, na de avond ervoor (met pijnstiller op) tot half 3 ‘s nachts gewerkt te hebben vanwege de verkiezingen. De kaakchirurg, een aardige vakman, Horsthuis, hoorbaar afkomstig uit Twente, besprak het gebeuren met mij en legde uit dat het slim was om maar meteen de verstandskies erboven ook te trekken, want anders kon die wel eens doorgroeien vanwege missende tegendruk. En zo kwam het dat ik nu met Ibuprofene bruis-zakjes (BRUFEN 600 mg met sinaasappelsmaak) de week doorbreng. Wat een geweldig gevaarlijke uitvinding, om pijnstillers lekker te laten smaken. Maar ik ben altijd voorzichtig geweest met pillen en medicijnen, ik moet geen chemicaliën in mijn lijf, dus ook nu neem ik niet meer dan nodig is.

Handig allemaal, als je net die date hebt met dat lieve meisje. Maar ja, that’s life, right? Ik voel me ongeveer zoals deze track aardig weergeeft.
Een normaal iemand had zich allang overspannen verklaard. Heb ik dan ook gedaan, sort of.