Mijn nanofiber koolstof-polymeren gebit
Slechte uitvinding is dat toch, het gebit. En het tandvlees. Waarom krijgen we als mens niet z.s.m. een gebit met tandvlees bestaande uit keramische nanovezels, voorzien van een beschermende mycelium? Dan zijn we voor de rest van ons leven van die belachelijk grote kostenpost verlost. Volgens mij hè, is het met tanden net als met fietsbanden; Het fragile deel ervan wordt bewust fragile gehouden, en de prijzen kunstmatig hoog. Ontwikkelingen komen er maar moeilijk doorheen. Think about it: Miljoenen tandartsen zouden zonder business zitten als we na 1 grote behandeling nooit meer naar de tandarts zouden hoeven. Als die achterlijke zinloze tandzenuwen er niet zouden zijn. Wat voelt een mens nu met het gebit? En waarom moet een tand zo gevoelig zijn voor beschadiging? Volslagen zinloos. Waarom moet een gebit zo fragile zijn als we al hele ruimteschepen en Large Hadron Colliders kunnen bouwen van steviger materialen? Het zijn dit soort gedachten die mij helemaal doen gaan voor wat mensen als Craig Venter, Ray Kurzweil, Aubrey de Grey, Paul Stamets e.d. bedenken en nastreven. Wij mensen zijn als organisme te onderontwikkeld voor de hersenen die erin huizen. Hail to nanotechnology. Hail to biotech. Hail to technological, medical and spiritual advancements!…