This was one of my first vinyl records. I think I got it second-hand from my grandparents, so that I had some more to play on my first Dual turntable. Didn't understand one word of it, but it teached me about the sound of the language. Also made me find out how musically gifted italians are.. Ever since I started liking this song (as it was played to death on my first vinyl player), and its B-side "Sei Un Bravo Ragazzo" (another great oldie), I felt a growing admiration for everything related to this country. I like italians. I like their food, their music and most of all I like their women. Wrote a naughty poem about that in my early twenties (sorry, it's Dutch): Uitverkoren... och was…

In Nederland wonen erg veel mensen die alles graag zo snel en zo vaak mogelijk veranderen. Van layout en design van hun webpagina's tot hun kleding en winkelinrichting. Waarschijnlijk komt dat voort uit het feit dat men hier nooit tevreden of trots mag zijn op hoe iets is, nooit geduldig durft af te wachten of iets gaat werken of bevallen. Een soort non-stop onzekerheid en derhalve onvrede met de huidige staat van dingen. Als ik bijvoorbeeld iets aan deze website verander, dan doe ik dat heel voorzichtig, testend of de kleine wijziging wel bevalt, en zo niet dan draai ik betreffende wijziging onmiddelijk terug. Zo gaat het helaas niet bij andere websites. Die hebben er een handje van om elke zoveel maanden hun hele bedieningsgemak en kleurenschema's (of…