Al mijn hele leven tref ik overal op mijn fietsroutes glas aan. Een heleboel gebroken glas op de weg. Vaak geconcentreerd op het vlak waar de fietsers overheen moeten rijden. Net naast de goot. Een stukgegooide fles, een gebroken drinkglas, een kapotte vaas, een stuk autolamp, een fles waar vuurwerk in moest et ce te ra. En dan realiseer ik me ineens dat ik in mijn hele leven nog nooit iets van glas heb laten vallen op straat. Niet 1 keer. Zelfs geen door mij stukgereden koplamp door fout parkeren. Geen slecht verpakte vuilniszak met een lege pindakaaspot. Niets. Nooit. En ik loop toch al flink wat jaartjes op deze planeet rond. So what are the odds ‘ey? Ben ik echt zo bijzonder? vraag ik me dan af. Kan het me niet voorstellen. Dus:
Waarom? Bent u allemaal zo onvoorzichtig? Waarom breekt u dat glas op straat stuk? Is dat echt nodig, dat u uw stomme drankflesje in de stad net naast de goot dropt? Is dat uw hetze tegen de fietser, of tegen banden-verkeer in het algemeen? Is dat uw manier om te zeggen dat u de wereld haat? What the fuck is it? Glasscherven zijn naar en vervelend. Altijd. Voor iedereen. Maar u dacht dat het leuk was?
En als u het niet bent, waar komt dat glas dán vandaan? Gooien straatvegers het er neer? Of vuilnismannen? Fietsenmakers en solutie-fabrikanten soms, om voor voldoende omzet te zorgen? Lijkt me toch niet, eerlijk gezegd. Zou ‘t misschien zoiets zijn als bij piromanen, een soort ziekte, van daklozen of zo, dat ze kicken op rinkelend glas? Op het stukgooien van flesjes midden op de weg?
OK, ik heb vroeger wel eens, met vriendjes en neefjes, kleine auto-lampjes en electronen-buizen stukgegooid omdat ze zo mooi “POF” zeiden als dat vacuum implodeerde, maar dat deden we nooit op plaatsen waar fietsen of auto’s reden. Want lekke banden are the suckiest of the suck, wens je niemand toe, toch?
Het levert bovendien levensgevaarlijke verkeerssituaties op; Als je zo’n berg scherven ziet liggen wijk je uit, en voor je het weet lig je onder een bus. Schijnbaar kan het de glasstukgooier niet schelen. Wacht maar tot zijn/haar eigen dochter of vriendin een ongeluk krijgt dankzij stuk glas op straat. Dan is ineens de wereld te klein. Moet er een stille tocht gehouden worden tegen zinloos glas op straat.
Zal eens wat foto’s maken, als ik er aan denk tijdens het fietsen. Werkelijk idioot hoeveel glas hier in Amsterdam iedere keer weer ergens midden op mijn route moet liggen. Hou daar verdomme toch eens mee op, mensen!
Herhaling vanwege oud&nieuw-glas overal