In mijn schooltijd lieten de meisjes zich altijd 'voor de zekerheid' naar huis escorteren door één van de jongens. Dat hoefde verder niets te betekenen (ook al rolden er soms verliefdheden uit), maar het werkte wel tegen dit soort gebeurtenissen. Wij, de jongens van de klas of op het feestje, vonden dat heel normaal en we fietsten of liepen als het moest rustig een paar kilometer om, voor het veilig escorteren van de jongedame in questie. Ze vroegen het ook gewoon: "Wil jij mij straks even naar huis brengen?" en wij zagen dat allemaal als gezond veiligheidsmotief, dus "no problem!" Als het dan 1 van de mooiste meisjes was, werd er gelachen en jaloers gedaan als je dichtbij haar woonde, want dan was jij meestal 'het haasje'... Ik wil niet oud klinken, maar zo gaat het tegenwoordig kennelijk niet meer. Er kan maar 1 iemand naar die ipod luisteren natuurlijk, en er wordt teveel vertrouwd op de macht van dat mobieltje. Jongens zijn nu allemaal eng en gevaarlijk, en meisjes moeten allemaal sterk, bitchy en zelfstandig zijn. Het gekke is: Waren die meisjes uit mijn schooltijd niet veel sterker en machtiger dan die van nu (gemiddeld dan), juist vanwege hun…

Geweldig hoe machtig die zinsnede is. Je kunt het bijna overal achter knallen, en mensen raken helemaal van streek of opgewonden van alleen die woorden: "[gebruiksvoorwerp/merk/systeem/protocol/activiteit/club] is voor losers!" Ik gebruik het graag om een oeverloze discussie mee te doden, bijv. over welk software-pakket ergens nu het beste in is; "WSFTP is voor losers!" De aanhang van WS FTP is daarmee woedend, maar weet eigenlijk niet waarom. Want het leuke is dat je niet eens zegt of je zelf een loser bent, of dat het erg is om een loser te zijn, of dat het zin heeft om na te gaan waarom betreffende onderwerp "voor losers!" schijnt te zijn. Het staat er alsof het waar is, en omdat het er staat schuilt er vast een waarheid in. Soms kunnen mensen daar heel slecht tegen. Het liefst vernietigen ze het ganse bestaan van de zin die eindigt met "is voor losers."