Denken ze nou werkelijk dat het ons zoveel kan schelen bij wie we boodschappen doen? Vroeger woonde ik in de buurt van iets wat de basismarkt heette. Geen schappen maar kasten en dozen, geen zegeltjes, bonuskortingen of klantenkaartenshit, maar keurige snelle no-nonsense afhandeling aan de kassa. Ze hadden veel exclusief spul, vaak uit België en Duitsland, en van zeer hoge kwaliteit. Plus dat de kassameiden zichtbaar zó hard moesten werken en de prijzen dermate laag waren, dat mensen er niet over peinsden om daar iets te gaan jatten. Althans dat was mijn vermoeden, en zo aan de prijzen te zien kon dat ook niet anders; Je zou je te schuldig gaan voelen. Sinds ik in de Jordaan woon mis ik die tent. Hier heb ik heel dichtbij alleen maar een Super de Boer en een Albert Heijn. Van AH weten we nu allemaal waar het teveelbetaalde geld naartoe gaat en bij Super De Boer hebben ze een bizar dure lastige kassa-layout verzonnen (echt dat je denkt: Hoe komen ze aan het geld daarvoor? Iets over?). Enige waarvoor ik AH nog bezoek zijn die (vaak zelfgemaakte) artikelen die nergens anders te koop zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat er 1 klant is die denkt: Nu gaan we even fijn moeilijk doen, die bonuskaart opzoeken, lekker langer doen over het kassagebeuren, en meer betalen als we de kaart thuis hebben laten liggen! Ik stap dus liever op de fiets, en ga een stukje verder naar Dirk van den Broek of de Vomar. Vooral die Vomar is cool.
Hieraan verwant onderwerp is die bizarre acceptatie onder de wereldbevolking van mensen die idioot veel geld hebben verkregen zonder veel voor te stellen. Ik snap er echt niets van. De hypocrisie ook van al die mensen daaromtrent. Zodra ze het geld zelf hebben dan gaan ze erop zitten, op een manier die duidelijk zegt: Afblijven, is van mij, en niemand mag ervan meegenieten of weten hoeveel het precies is. Terwijl er ruim voldoende is om bijna iedereen op aarde happy te kunnen laten leven, kiezen we dus liever voor onrechtvaardige verdelingen? Hoe kun je op deze planeet NU met een strak gezicht beweren dat je 10 miljoen euro per jaar ‘nodig’ hebt? Give me a fucking break. Als je goed kijkt en over een beetje mensenkennis beschikt, dan zijn eigenlijk 9 van de 10 miljonairs hele domme mensen, omdat het enige wat ze te bieden hebben ‘geld’ is, per ongeluk financieel omhoog gevallen, het goed gebruiken kunnen ze blijkbaar niet eens, anders zouden we er op deze planeet heel anders aan toe zijn. Maddox zat er laatst ook al bovenop. Waar ik werk heb je dat ook al; De mensen die te weinig betaald krijgen durven hun loonstrook bij wijze van spreken 1 op 1 te publiceren op internet, en de mensen die duidelijk veel meer krijgen dan ze verdienen kunnen amper goed schrijven of hard werken, maken de ene na de andere blunder en weigeren prijs te geven wat ze nu eigenlijk verdienen. Je zou maar scheve gezichten krijgen, nietwaar? Nou, ik ben liever mijn hele leven een ‘loser‘ die heel veel vrijheid heeft, die veel is, kan, weet en doet, dan een ‘winner’ die alleen maar ‘dat geld’ heeft, waar een muur omheen gebouwd dient te worden omdat niemand erbij mag komen.