Art is a jealous mistress, and if a man has a genius for painting, poetry, music, architecture or philosophy, he makes a bad husband and an ill provider. - Ralph Waldo Emerson Hey kids, jullie drinken teveel breezers! Soms is het vreemd, zo'n website en alles eromheen, ik had bijv. vroeger echt niet gedacht dat ik ooit zo beroemd (of berucht) zou zijn als ik klaarblijkelijk hiermee ben. Volslagen vreemden op straat herkennen me, naar aanleiding van iets wat ik op internet gedaan heb, of van muziek of teksten of radio of tekeningen of fotografie van mijn handen. Het heeft kennelijk indruk gemaakt. Ik weet niet precies wat ik ervan moet denken, en of ik het leuk vind. Dat heb je namelijk gewoon als je dingen doet, terwijl de rest een normaal leven aan het hebben is, met gewone relaties, het halen van een rijbewijs, het halen van diploma's waar je niks aan hebt, het afsluiten van een hypotheek, het trouwen, het hebben van huisdieren, het plannen van een gewone vakantie in een gewoon vakantieland, etc. Ik denk niet dat ik ooit (hoe mooi en lief de vrouw ook zijn mag) een gewone jongeman zal worden. Liever niet ook eigenlijk,…

15 september 2002 Oh dear, half september already, waar is de tijd gebleven dat ik nog tijd had? Zoals u weet wonen en leven mijn ouders tegenwoordig beiden in Frankrijk. Mijn pa woont in de Gard (30 op de nummerborden van auto's in Frankrijk), maar hij woont hoog, dus bij hem was er geen overstromingsgevaar. Toch wil ik u zijn email met een verslag van dit nieuws niet onthouden. Een jaar of drie geleden schreef ik in een email: Soms begrijp ik niet hoe mensen kunnen leven in dezelfde stad als de mensen met wie ze unresolved issues hebben lopen. Lopende zaken die niet netjes zijn afgerond. Dat ze willen leven in een stad waar ze mij ieder moment kunnen tegenkomen, in een restaurant, in een winkel, op een feestje, terwijl ze dondersgoed weten dat we nog heel veel te bespreken hebben. Hoe kun je doorgaan in een stad waarvan je weet dat ik daar ook woon? Ik zou het niet willen en niet kunnen. Inmiddels heb ik echter ZELF meerdere skeletten van onopgeloste problemen veroorzaakt, en wegens omstandigheden geen tijd of mogelijkheden gehad om dingen netter of beter achter te laten dan dit. Er dwalen nu dus enge zombies…

Met een lange diepe zucht, voortkomend uit onbegrip, machteloosheid en onvrede met de situatie, besluit hij (dan) maar te gaan slapen. Wetende dat hij bij het straks gewekt worden alleen maar weer hetzelfde kan verwachten, herhalingen waarneemt van de starre onwil van mensen om situaties te veranderen, en hij zich weer de enige zal voelen die nog weet wat leven(d) is. Lonely at the top. Beste stuurlui aan wal. Met levensgevaarlijke passie voor alles wat hij lief heeft dooft hij het licht, ongeveer zoals men de hele dag door van zijn vuur een waakvlammetje had geprobeerd te maken.