Het komt in vlagen, nietwaar? De ellende in het leven, bedoel ik; Koud rotweer, lekke banden, stukgaande lampen, een te lege ijskast, 5,5 uur lang downtime op mijn internetlijn, de zoveelste slimme Nederlander die gelijk had geliquideerd, ziekte, en nog maar 1 koortsverlagende pijnstiller te vinden in mijn EHBO-doosje. Welja, daar hebben we weer zo'n zinloos organisme, zo'n bloody virus, met koorts, sinds gisterenavond. Elk stuk lichaam dat een ander deel aanraakt was ineens storend, pijnlijk of te heet. Zelfs mijn knieën konden geen millimeter van elkaar verdragen, op mijn zij liggend. Al ijlende over Beverly en die jongedame met haar per ongeluk ontblote onder-rug bij de UvA gisteren, was het zoeken naar de minst pijnlijke lighouding een onmogelijke opgave geworden. Later in de nacht was ineens alles…