De Stalkerzieke Samenleving
Het is nu definitief zeker: Dit land, de westerse 'beschaving' als geheel eigenlijk, is permanent stalker-ziek geworden. Daarmee bedoel ik dat men hier altijd primair wantrouwend is over de man die men niet kent, of die ook maar in de verte doet denken aan iets wat men ooit in een enge film heeft gezien. Iedere positieve uitlating over een vrouw is bij voorbaat verdacht. Je kunt als man niet langer op straat toevallig achter een vrouw lopen, nee, het is altijd met voorbedachte rade, je bent er altijd omdat zij daar loopt; Jij bent het gevaar, en zij loopt gevaar. Jij moet heel erg oppassen dat je geen rare geluiden maakt terwijl je achter haar loopt, en zij kijkt niet om, en heeft haar hand alvast bij de spray. Ze schrijft niet terug, ze zegt niets, ze wacht af. Angsthazerij die cupido overal dwarsboomt. Ik heb dit gewoon zien veranderen binnen de tijd dat ik leef, belachelijk eigenlijk. Gebrek aan mensenkennis en luiheid liggen eraan ten grondslag, volgens mij; Het onvermogen en de onwil het onbekende te willen of durven doorgronden. Angst voor de vreemde man. Want het zijn ook altijd 'oudere' mannen, die jongere vrouwen hoegenaamd stalken, nooit vrouwen…