Economie was nooit mijn favoriete vak (faq, fuck) op school, en nu begrijp ik weer waarom. Men zegt: De economie moet groeien, de welvaart moet stijgen, en daarom moeten we meer bezuinigen, en nog harder werken. Stelt men zich ooit nog de vraag waarom een economie zou moeten groeien als mensen het al prima hebben? Alsof we die ‘groei’ nodig hebben. (Om oorlogen van te financieren zeker?) Toon dat eerst maar eens aan, maak dat eens hard. Nivelleer de hele handel eerst maar eens, verdeel de zaken eens wat eerlijker. Er worden hier enkel maar behoeftes geschapen die zichzelf in stand blijven houden met gebakken lucht. Zo van: Je mot harder, meer en langer (door-)werken want daarvan groeit de economie, en omdat de economie ‘moet’ groeien moeten we harder werken, maar van dat harder en meer werken krijg je alleen maar overproductie, oververzadiging, overconsumptie, en (dus) nog meer ongelukkige arme mensen, die nog te hard werken en te weinig tijd hebben om te consumeren ook. Ze krijgen amper de tijd om eens lekker overspannen te worden, in plaats daarvan komen ze met drommen tegelijk totaal burned out het ziekenhuis in, en dan is het, terwijl ze in die wachtlijsten staan;
“dan had u er maar een gezondere leefwijze op na moeten houden!”
Ach jee, werd ons deze leefwijze niet opgelegd door die niet-realistische behoeftes te scheppen dan?
We hebben meer dan genoeg welvaart om iedereen in dit land iedere dag een heerlijk belegde boterham te eten te geven, ‘s avonds een lekker maaltje, ‘s winters een warm huisje, you name it. En als je een ongeluk krijgt of ziek wordt, kan iedereen die dat echt nodig heeft verzorgd worden. Iedereen kan een TV, koelkast, computer, fiets, bezitten. We hebben in deze wereld de intelligentie om mensen op de maan te zetten (althans, dat wil men ons laten denken), om naar de bodem van de oceaan te varen, om met elkaar te video-phonen terwijl we ons aan weerszijden van de planeet bevinden, om bommen te maken die hele landen in 1 klap weg kunnen vagen en om dieren te manipuleren zodat ze anders groeien. We bekijken sterrenstelsels bij de duizenden, en brengen chromosomen in kaart. Maar we kunnen geen systeem bedenken waarin iedereen wat minder uren hoeft te werken, met een eerlijke welvaarts verdeling, en met loon naar werk en moeite. Zo hebben we nu mensen met een vet betaalde baan die minder uitvoeren dan vrijwilligerswerkers die van een uitkering rond kunnen komen.
Schokkend dat iemand in de regering van dit land dan durft te beweren dat de gemiddelde welvaart moet stijgen. Hij kan wel stijgen ja, maar dan in een heel andere opvatting van het woord “welvaart” dan “gemiddelde rijkdom”. “Welvaart” als “welzijn” bijvoorbeeld, je goed voelen dus. Het product “solidariteit” mag echt wel wat meer over de toonbank gaan. Dat is waar die ‘economie’ in tekort schiet, niet in totale productie of financiele middelen. Het is bewezen dat mensen die macht hebben over hun leven zich beter voelen dan zij die machteloos zijn overgeleverd aan de grillen van anderen. Wat je nodig hebt is een hervorming van de economie, met een basisinkomen, en waarin werknemers meer macht hebben. Daarmee koop je een hoop levensgeluk, zonder dat de gemiddelde rijkdom omlaag of omhoog moet. Voor meer gemiddelde rijkdom betaal je namelijk ook: Je vrije tijd moet ervoor ingeleverd worden. Waar staat dat op de balans?
Wat de meeste mensen blijkbaar niet beseffen, is dat er een addertje onder het gras van die “gemiddelde welvaarts stijging” zit. Men denkt “ah, dan gaat iedereen er een klein beetje op vooruit, dat wil ik!” Mensen die deze associatie hebben met een “gemiddelde welvaarts stijging” hebben het mis. Als de top zich enorm verrijkt, dan stijgt de gemiddelde rijkdom namelijk ook, vooral als de bodem extra hard moet ploeteren en er enorm op achteruit gaat. Zo werkt dat met die versimpelende wiskunde. Tel alle inkomsten op, en deel ze door het aantal mensen. Dan zie je dat de “gemiddelde welvaart” stijgt; Als 10 mensen 3000 Euro per maand krijgen, 1 mens 200000 per maand vangt, en de rest bijna niks, dan is dat een enorme sprong omhoog in de gemiddelde welvaart; Immers, de mensen die minder krijgen moeten veel harder werken om het hoofd boven water te houden, dat genereert extra ‘welvaart’ (meer productie voor minder). En natuurlijk veel reorganiseren, dat vinden de aandeelhouders positief; Minder mensen, die (nog) meer geld gaan ‘verdienen’, en meer mensen op straat -letterlijk soms- die weer moeten gaan aankloppen bij de staat (want er is geen basis), waardoor de gewone hardwerkende arbeider nog harder moet gaan werken om al die premies te voldoen (want er is geen basis), waar hij even later weer gebruik van moet maken omdat hij ziek wordt van dat te harde werken voor die klote-baas.
Ja, want de economie moet groeien. Eg wel. Eat my shit.
Ik heb nog nooit iemand het zo goed zien verwoorden. En ik ben het volgens mij nog nooit zo vaak met iemand eens geweest, maar dat terzijde 😉
Inderdaad, laat de overheid ons liever eens uitleggen;
– Waarom de reserve van wooncorporaties elf miljard(!) euro groter is dan voor een normale bedrijfsvoering noodzakelijk!
– Waarom van 25.000 Amsterdamse woningen de gemiddelde huurprijs binnen 2 jaar tijd met 111 euro/maand is gestegen!
– Waarom een bestuursvoorzitter van een middelgrote wooncorporatie gemiddeld zo’n 110.000 euro per jaar ‘verdient’!
– Waarom er (van onze belastingcenten) zo schandalig veel poen zoek raakt in mislukte reïntegratie-trajecten van het UWV en het CWI !
– Waarom bij die uitkeringsinstanties hun eigen welzijn (intern comfort) centraal staat, en niet dat van de client!
– Waarom een Boonstra zijn ‘straf’ ontloopt!
Ik voel er niets voor om op deze wijze mee te moeten doen aan “de economische groei”!