Nathalie S., happy birthday to you, old forbidden love and sweetheart. Weet niet waar en hoe je tegenwoordig leeft, maar vergeten zal ik je (verjaardag) nooit. Bedankt en sorry voor alles wat we vroeger (al dan niet) samen hebben meegemaakt

Tadaa! Met spoed en op veler verzoek anders geformuleerd, en nu ook delen gewist, want overburen (wèl leuk, o.a. buurmeisje van de overkant) vonden dat ik de goden (lees: buren) niet moest verzoeken, zeg maar. Met andere woorden; internet is machtig en Julius laat zich censureren:

Waarom lijkt het alsof ik nooit leuke buren heb? Waarom lijken MIJN buren altijd zulke saaie irritante mensen? Voorbeeldje: Ik dump net mijn vuilniszak aan de straat, ligt er onder het raampje naast mijn voordeur in de hal een kassabon van Dirk Van Den Broek met nog wat prijs-stickertjes en klein afval erbij. Geen idee wat het allemaal voor rommel is, maar het komt NIET bij mij vandaan. Sommige van mijn buren denken – for some strange reason – dat IK degene ben die *altijd* rommel op de hal laat slingeren. Zo van: “Hier, meneer Thyssen, houd uw rommel bij u!”, terwijl het hier dus duidelijk gaat om een inschattingsfout: Ik zou NOOIT iets laten slingeren in die hal hier, LAAT STAAN een kassabon waarop men zou kunnen zien wat mijn boodschapjes zoal zijn. Daarvoor ben ik veel te FBI, sociaal en voorzichtig naar mijn buren toe. Heb zelfs een alibi, namelijk datum en tijd op de bon, van een supermarkt waar ik nooit kom! Dus ik heb de rommel bij buren ‘terug’gelegd, zo van: “Uh uh, NEE domme mensen, NIET van mij! NIET NIET NIET! NEE NEE NEE!” Maar 10 tegen 1 dat de boodschap niet eens aankomt, zijn hun hersens vast te lui voor. Bah, zou er iets ergers zijn dan slecht doordachte vooroordelen van roddelende buren? Sommige buren denken het wiel te hebben uitgevonden, ook verzuimen zij het vaak om mij terug te groeten, of zijn ze zo slechthorend dat ze mij niet hebben horen groeten en denken: “Daar heb je die aso die nooit groet!” Op mijn etage woont een vader die soms in de hal een sigaret rookt, omdat ‘ie dat binnen niet mag, want ze hebben (lastige) kinderen. Zo hebben veel van mijn buren ook zogenaamd ruimtetekort, daarom staan hun vervoers-middelen; steps, skates, fietsen, in de hal, bijna tegen mijn deurmat, vóór mijn box-deur, zodat ik me vaak met veel acrobatisme een weg naar buiten moet banen wil ik hun vervoer niet omgooien. Het komt regelmatig voor dat ik vloekend toch een fiets omkletter als ik met mijn jas aan een stuur blijf haken, en ik al bijna te laat ben voor een afspraak. Als ze niet luisteren willen, dan moeten ze maar voelen, die rotburen. Bij mij dus geen bescheiden lieve jonge stewardess in opleiding of vrolijke studente (meer), geen aardige nerd of excentrieke stedeling ofzo, nee: Echt ruk, alleen maar eigenwijze zeikerds en paniekerige lui die denken dat ze precies weten wie en hoe die gozer van boven is. Enfin, ik moet me waarschijnlijk gelukkig prijzen dat het hier niet gaat om psycho’s of asociale messendragende drugsgebruikende lastpakken!