Hoe leg je een ex-werknemer een zwijg- en vergeet-plicht op, bijvoorbeeld over schandalige misstanden op het werk, of over de redenen voor (of oorzaken van) zijn ontslag?
Hoop dat hij de wet op vrijheid van meningsuiting niet kent, hoop dat hij zijn smoel houdt en geef hem wat poen, op voorwaarde dat hij wat ingewikkelde dreigende taal in acht neemt:

– Berichtgeving intern en naar buiten, dat partijen in goed onderling overleg uit elkaar zijn gegaan.

– Partijen zullen zich jegens elkaar in positieve zin gedragen. Negatieve uitlatingen aangaande de wederpartij worden vermeden.

– Negatieve uitlatingen aangaande de wederpartij worden vermeden. Over het gebeurde wordt met andere woorden gezwegen en er wordt alleen naar de toekomst gekeken. Pogingen om anderen ervan te overtuigen, dat U toch wel tot op zekere hoogte gelijk had, worden achterwege gelaten. De beëindigingsregeling betekent immers, dat partijen de strijdbijl begraven en het gebeurde dan ook niet meer in voor elkaar negatieve zin met derden bespreken.

– Discretieclausule over en weer. In het bijzonder doet U geen mededelingen aan derden (wie dan ook, niemand uitgezonderd) omtrent de regeling tussen partijen, behalve voorzover U uit hoofde van wettelijke regelingen gedwongen wordt dat te doen (informatie aan de belastingdienst en het UWV).

– Geheimhouding door U van gegevens en/of correspondentie en/of stukken en/of systematieken en/of software, welke U aangaande ons bekend zijn. Indien U door derden wordt gevraagd inlichtingen te verschaffen betreffende aangelegenheden, waaromtrent U n.a.v. – of in verband met het dienstverband met ons – kennis bezit, zal U volstaan met te verwijzen naar ons. Derhalve onthoudt U zich van commentaar. Het gestelde in deze alinea geldt ook aan ons gelieerde bedrijven/vennootschappen/organisaties/personen.

NOOIT tekenen als u dit soort onzin krijgt voorgeschoteld. Ik bedoel, hallo, we leven verdomme toch niet meer in de middeleeuwen?
Ook wel fascinerend, maar dan van de andere kant:

6. Het initiatief kwijt raken aan de werkgever

Er zijn tal van formele kanalen om misstanden te melden. Veel kanalen zijn echter niet geschikt. Wie ze als werknemer benut, speelt zijn werkgever in de kaart. De werkgever heeft meer geld, meer tijd en als organisatie geen geweten. De werkgever kan de zaak traineren, weigeren informatie te verschaffen, dure advocaten huren en aanvallen organiseren. De werknemer die vasthoudt aan die formele kanalen delft vaak zowel emotioneel als financieel het onderspit. Ook als de werknemer een kleine overwinning behaalt, is de werkgever nog lang niet uit het veld geslagen. Hij heeft doorgaans veel meer pijlen op zijn boog. De werknemer is vaak te goed van vertrouwen over een voor hem gunstige afloop.

Want er wordt alleen naar de toekomst gekeken, dus van onze fouten uit het verleden hoeven we niets te leren. Sure.