Bij mij dan. En ik sta daar niet alleen in, zag ik. Blijft toch een beroerde uitvinding, dat met die d en dt. Je hoort het niet, en de regels zijn zo verwarrend dat zelfs ik, toch iemand met een beetje een talenknobbel, daar fouten in blijf maken. Het is schandalig dat ik minder taalfouten maak als ik in het engels schrijf, dan wanneer ik in mijn moedertaal schrijf. Hieruit maak ik ook op dat in het engels communiceren eigenlijk beter verloopt, en dat die taal dus ook een grotere toekomst heeft dan het Nederlands;
What surprises me most about the dutch language is the fact that I make more grammar and spelling mistakes writing in my native language than I do writing in english (well, US english actually). And even though I have been partly raised by pop-music, TV and some british people, my parents are dutch. Therefore I often prefer the certainty of my english, there’s more freedom and since it is less prone to mistakes it’s faster to communicate in this language.
On the other hand, het nederlands is weer dermate vreemd en complex geregeld, dat je er ook onverwacht veel mee kunt kloten. Toch, als het om foutloos communiceren gaat; Doe mij maar US english.