My father is now a grandfather. That is to say; One of my half-sisters, the one you see in this old photo, now has a son! So, for Roman Gabriel I’m truly Uncle Julius. I love the name Gabriel, for my generation that’s Christopher Walken being an angel in The Prophecy

Ach, what the heck, ik copy-paste even mijn vaders berichtgeving over deze heuglijke tijding:Vanmiddag was ik in het heldere schone ziekenhuis van Aubenas, eerste verdieping, kamer 135: daar zat Klipje met een wat moe, wellicht verveeld glimlachje, gebogen over een prachtig klein kereltje, waarvan enkel het bruine gezichtje met fijne tevreden trekken en de kleine perfecte knuisjes zichtbaar waren, in een lichtgeel geverfd vertrek met hoog plafond, een groot bed, een leunstoel, een immense tv hoog opgehangen daartegenover – die ze nog niet had aangehad – , een stoel en verscheidene tafeltjes, één overtrokken met badlaken voor het verschonen, een ander waarop een bos vrij afzichtelijke rode met witte streepjes wat verwelkte rozen en nog een potje met een soort vetplant waaraan
roze bloempjes benevens diverse pakjes koekjes en dergelijke, en niet te vergeten een wiegje op wieltjes van doorzichtig plastic. Aangezien ik zonder merkbare controle tot die afdeling was doorgedrongen, was het aannemelijk dat op de gang verscheidene obscure figuren rondslenterden, mogelijk uit op een door de moeder op een onbewaakt ogenblik, of slechts voor een trekje van het zolang reeds ontbeerde rookstokje op het ruime terras met uitzicht op de stad en omgeving alleen gelaten babytje, wie weet: reden voor Klip om dat nu maar niet te doen en dat heerlijke moment nog wat uit te stellen.
Omringd door een stel wijze vroedvrouwen had zij na twee dagen samentrekkingen en wat gepers Roman Gabriel er tenslotte uitgekregen om precies 1900 uur op Woensdag de 14de currentis.