De pest is dat we hier met zo afschuwelijk veel mensen zijn, en dat contacten derhalve nog maar weinig voorstellen. Een ontmoeting tussen twee erotisch geladen elementen is verworden tot iets onopvallends. In een woestijn zou je als vrouw allang blij zijn als ergens een mannetje te vinden is. Nu stelt diezelfde vrouw onmogelijk hoge eisen aan ons mannen, omdat dit massaal goedkeuring vindt. Een geloof in sprookjesbeelden is verantwoord geworden. Zoveel mensen geloven in dezelfde waanzin, dat je gek bent als je niet in deze waanzin mee wilt lopen. Omdat er zo weinig meisjes zijn die in de gaten hebben dat ze hun liefdes-eisen grotendeels ZELF verzinnen, loop je als jongen alles mis als je weigert je aan hun eisen te conformeren. Is liefde niet eigenlijk altijd een uit de hand gelopen fantasietje? En gebruiken mensen elkaar niet enkel om gezamenlijk afgesproken sprookjes te verwezenlijken? Ze noemen het wederzijds zodra ze bij toeval in precies hetzelfde sprookje (willen) geloven. Men maakt zijn/haar ideale partner in zijn/haar hoofd. En meestal nog bewust ook. Veel mensen hebben hun wèl en niet klikken vantevoren bepaald naar aanleiding van door de buitenwereld ingegeven lariekoek. Veel vrouwen in Nederland waren al zo diep gezonken…