U heeft het allemaal vast wel gehoord, Stichting Brein gaat door met de gebruikelijke volksverlakkerij:
“U biedt muziek en mogelijk ook andere content, zoals films en games, aan andere gebruikers van zogenaamde uitwisseldiensten (peer-to-peer of p2p-diensten) aan. Natuurlijk is het mooi om van muziek en andere content te genieten. Maar het is iets heel anders om zelf zulk materiaal aan te bieden want daarvoor heb je de toestemming van de rechthebbenden nodig”,
aldus de waarschuwing waar Brein gebruikers van uitwisseldiensten mee denkt te kunnen bereiken. De stichting jaagt ons wederom angst aan door te stellen dat inbreuk op het auteursrecht aanleiding kan zijn tot forse schadeclaims. “Uiteindelijk gaat dit tot juridische procedures leiden”, zegt Bas Vissers van Brein.

Waar hebben we het nu eigenlijk over?
Radioluisteren is zelden zo impopulair geweest als nu. De transistor-radio is vaak vervangen door een portable CD- of Mp3/ogg-speler. Vroeger namen we muziek op van de radio, met cassetterecorders, nu downloaden we muziek via p2p software. Voor het volk, de consument, de gebruiker, is het medium simpelweg van plek veranderd, en technisch in kwaliteit gegroeid. Veel meer dan dat is er eigenlijk niet gaande. Dat die progressie plaatsvindt is logisch, want de muziekdragers zijn duurder dan ooit, en de internet-abonnementen kosten minder dan ooit. Zolang prijzen in de legale markt van muziek en films kunstmatig hoog worden gehouden, zal het gebruik van tot illegaal gebombardeerde uitwisselkanalen niet afnemen. Hard van de daken schreeuwen dat iets niet mag, maar geen redelijke alternatieven bieden, is natuurlijk sowieso stom. Kom dan met (legale) alternatieven, in plaats van door technologie gedreven maatschappelijke veranderingen tegen te werken.

Uit een online uitgevoerde ondervraging van 2755 willekeurige musici en songwriters bleek keihard, dat maar 5% van deze – volgens Brein zo gedupeerde – groep vond dat gratis downloaden en aanbieden van hun werk alleen maar schade heeft toegebracht aan hun carrière. Zie ook hier.
Het beleid van Brein drijft schijnbaar op hele andere motieven dan die van de artiesten. Het lijkt er de laatste jaren wel heel erg op, dat er nieuwsberichten verschijnen met als doel om onwetenden bang te maken, gewone computergebruikers te intimideren, en rechters vantevoren te beïnvloeden (onder het mom van “we hebben de gebruikers zo vaak gewaarschuwd, dat het nu toch wel als illegaal bestempeld kan worden, ook als u als rechter meent dat dit niet door de wet wordt ondersteund”). Men is druk doende een publieke opinie te creëren die is gebaseerd op fabeltjes.
Om schade te kunnen claimen bij een aanbieder van ‘illegale’ materie is het namelijk noodzakelijk om een causaal verband aan te tonen tussen die onrechtmatige daad en de geleden schade. Het is echter nogsteeds nergens aangetoond dat het beschikbaar stellen van geluid en beeld leidt tot verminderde verkopen of andere schade! Huey Lewis gaf laatst al aan: “Bruce Springsteen earned more in 10 nights at Meadowlands last month than in his entire recording career”, doelend op het feit dat de artiesten bar weinig terugzien uit de verkoop van (legale) muziekdragers.

Als je een lege CDR koopt, dan zou ongeveer 2 tot 5% van de prijs naar artiesten moeten gaan, ter compensatie van het maken en verspreiden van illegale kopietjes. Waar gaat dat extra geld in werkelijkheid naartoe? U raadt het al, naar de RIAA, de Buma en wat vage overkoepelingen van grote platenmaatschappijen. Ik moet de eerste artiest nog meemaken die hier 1 cent van terug heeft gezien. Overigens betalen we per CD-recorder ook minstens 2 euro aan diezelfde molochs. Opvallend is, dat geen cent van de $158 miljoen boete die mp3.com heeft moeten betalen (aan de grote platenlabels) in een portemonnee van een artiest terecht is gekomen. Op een site daarover las ik: Many artists painted the record industry as a bloated, overstuffed giant with too many mouths to feed and too many middlemen to pay, selling an overpriced, often mediocre product.
“They have all these abnormal practices that keep driving the price up,” said Gregg Rollie, founding member of Santana and Journey. “People think musicians make all that money, but it’s not true. We make the smallest amount.”
Dit verhaal van Maurice maakt dat ook vrij duidelijk, om over dit verhaal (scroll naar onderen) van de producer van Nirvana’s In Uetro nog maar te zwijgen. Het is dan ook niet de artiest, maar de handel die bang is voor p2p. Brein laat zich waarschijnlijk, net als hoe dat in de USA gaat, flink betalen door de industrie, en voelt zich daarom verplicht om naar buiten toe de indruk te wekken dat men druk (en vooral heel goed) bezig is. Echter, geen rechter heeft zich nog uitgesproken over de door Brein steeds maar weer geuite stelling, dat het aanbieden van auteursrechtelijk beschermd materiaal via p2p netwerken illegaal is. De wet biedt nogsteeds geen uitsluitsel over de status van p2p software. In Amerika loopt men hier al wat mee voor, maar er dreigt een volksopstand als de zogenaamde Induce Act erdoor komt…

Concreet kleven er aan het laatste idee van Brein ook wat haken en ogen;
– In Kazaa-lite (de meest gebruikte versie) staat de functie om berichten te kunnen ontvangen van andere gebruikers standaard uit. Wie zal dus die waarschuwing te lezen krijgen?
– Om er zeker van te zijn dat iemand daadwerkelijk een auteursrechtelijk beschermd bestand deelt, zullen ze het eerst zelf moeten downloaden. Dan hebben we het over nogal wat data en verkeer, voordat er echt resultaat zal worden geboekt. Fighting the power of the people is vrij lastig, als je niet evenveel people inzet to fight with…
– Als het vooral gaat om het niet ter download mogen *aanbieden* van spul, dan is iets als bittorrent onmogelijk legaal te verklaren, want dat is gebaseerd op het delen, daarmee kun je het aanbieden van hetgeen je binnenhaalt niet uitschakelen. Toch gaat het juist bij deze software om een 100% legaal internet-protocol, zonder centrale server, waarbij alle aangeslotenen tegelijkertijd hetzelfde doen. Je kunt toch lastig het hosten van een zogenaamde tracker gaan verbieden, want dan zou je bijvoorbeeld ook allerhande online hitlijsten en statistieken moeten verbieden, omdat die een technisch identieke functie vervullen.

Ik denk niet dat men in veel gevallen aannemelijk zal kunnen maken dat de materie die mensen ter download aanbieden onrechtmatig wordt aangeboden. 40% van de artiesten vindt het namelijk wel prima zo. En dat is ook wel logisch, want 86% van alle muziek komt van 5 grote spelers; Sony, EMI, UMG, Time Warner & BMG. Van het totale aanbod is op elk moment maar 20% legaal te koop. De rest ligt achter slot en grendel, waardoor artiesten potentieel inkomen mislopen, en muziek-fans de muziek die zij willen hebben niet eens kunnen kopen! De industrie houdt zich bij de hits van het moment, en deze kunstmatige markt wordt nog eens bevorderd door het feit dat radio-stations (meestal) alleen maar de muziek (mogen!) draaien die op dat moment te koop is (in Nederland). Ik ondervind hier bijna dagelijks de nadelen van. De p2p netwerken vervullen voor een groot deel een archief-functie die bij de muziekindustrie zelf mist.
9 van de 10 dingen die ik ter download aanbied zijn nergens te koop, niet (meer) binnen afzienbare tijd verkrijgbaar, helemaal eigen werk, of onmogelijk op een wettelijk kloppende wijze te
koop aan te bieden, bijvoorbeeld omdat de wet (nog) niet is berekend op vermenging van verschillende rechthebbenden, zoals bij software of muziek waarbij slechts één rechthebbende (meestal een grote speler) niet instemt met het creatief uitlenen van zijn/haar werk. Moet dan creativiteit of het uitbrengen van iets moois maar verboden zijn? Dacht het niet, nee. Lang leve de creatieve mashup.

Op de site van Brein staan her en der de beeldmerken van een aantal p2p programma’s. Ik betwijfel of ze wel het recht hebben om die te plaatsen. BIEM, zeg maar de europese BUMA, had ooit (in 1997) een door MIJ gemaakt .gif plaatje ongevraagd gebruikt voor de layout van hun website. De file droeg zelfs nog de naam die ik eraan had gegeven! Ik heb ze daar toen per e-mail over benaderd, maar er nooit een antwoord op mogen ontvangen. Dat was een hele grote WHOOPS! voor ze, waarschijnlijk. Sindsdien heb ik een beetje moeite me schuldig te voelen…

“File sharing is a reality, and it would seem that the labels would do well to learn how to incorporate it into their business models somehow,” zegt DJ Moby op zijn eigen site. “Record companies suing 12-year-old girls for file sharing is kind of like horse-and-buggy operators suing Henry Ford.”

“Lawsuits on 12-year-old kids for downloading music, duping a mother into paying a $2,000 settlement for her kid? Those scare tactics are pure Gestapo.” (rapper Chuck D, Public Enemy).

Check ook even http://www.downhillbattle.org en VOORAL: http://www.boycott-riaa.com.