Elke keer weer klinkt het nobel. Overheden en beleidsmakers beloven veiligheid, efficiëntie of duurzaamheid. Maar telkens blijkt het resultaat hetzelfde: minder vrijheid, meer controle, hogere kosten voor de gewone burger. Een paar voorbeelden die samen een beklemmend patroon vormen: 1. Digital Services Act (DSA) Zogezegd om consumenten online te beschermen tegen nepnieuws. -In werkelijkheid: een machtige censuurmachine in handen van onverkozen regenten in Brussel, de NAVO, AUKUS of de EU. 2. Chat Control Zogezegd om kindermisbruik te bestrijden. -In werkelijkheid: verlies van recht op privécommunicatie en diverse andere onprettige complicaties. 3. Digital ID Zogezegd om illegale immigratie tegen te gaan. -In werkelijkheid: je recht op werken en leven hangt straks af van een door de overheid gestuurde app. 4. CBDC (digitale euro) Zogezegd een modern en veilig alternatief naast cash. -In werkelijkheid: volledige controle van de Europese centrale bank over elke financiële transactie, en eenvoudige opties voor beperkingen op wat je 'mag' betalen of sparen, wanneer, hoe vaak, waar of hoe veel je mag uitgeven. 5. ANPR-camera’s Zogezegd om zware criminelen te pakken. -In werkelijkheid: de brave burger krijgt meer (automatische) boetes èn zijn rijtraject wordt bijgehouden ten bate van commerciele instanties die handelen in big data. 6. Grenscontroles met…