Leef en laten leven?
Da's wel erg makkelijk hè? Asociaal herrie maken, en dan zeggen dat de ander dat moet tolereren omdat ze leven in een grote stad. Zo groot is die stad trouwens niet. Bangkok, *dat* is een grote stad. Daar is het, naar verhouding tot het verkeer en aantal mensen, muisstil, viel me op. Je mag best geluid maken, maar wij leerden als kinderen om *niet te hard* te praten op straat, en zeker niet 's avonds, wij leerden rekening te houden met wat anderen misschien als afleidend of storend zouden kunnen ervaren. Ook dieren trouwens, in een bos bijv. Als je in de natuur met heel veel hard getetter kinderen hoort kwebbelen, en de ouders/groepsleiders zeggen daar niets van, dan weet ik al meteen hoe laat het is. Een aantal kids in de buurt denken hier schijnbaar ook dat ze de enigen op de wereld zijn. Met hun bluetooth-speakers pontificaal gaan hangen voor je deur, of keihard krijsen, schreeuwen, stampen of tegen dingen aantrappen alsof ze psychiatrisch patienten zijn, zonder er een moment erg in te hebben dat er misschien mensen zijn die bijv. thuis werken en zich willen kunnen concentreren. Of die nachtdiensten draaien en willen kunnen slapen. Het gaat…