Dankzij de mooiste uitvinding sinds internet bestaat (genaamd bittorrent) ben ik al een tijd bekend met de tv-serie "Sleeper Cell". Het tweede seizien van deze serie werd de afgelopen weken in sneltreinvaart uitgezonden door Showtime, een kabel-tv-kanaal streng verboden voor iedereen buiten de US of A (kijk maar op de site). Al sinds het begin verbaas ik me er na elke aflevering meer over. Top acteurs worden gelardeerd met van straat opgepikte bijzonder vreemde amateur-toneelspelers die het toch heel aardig doen. Het scenario is onmiskenbaar briljant geschreven, maar soms te voorspelbaar voor woorden. Bijna documentaire-achtig, maar ook vaak alsof je naar een mislukte reconstructie kijkt. Wat echt opvalt aan deze serie is dat eigenlijk alles eraan een sterke negatieve lading heeft. Er komt werkelijk niet 1 leuk moment in langs. Alles is verboden, drama, ellende, lijden, angst, geweld, argwaan, wantrouwen, oplichting, ruzie, conflict, naar, pijnlijk en uitzichtloos! Er zijn geen happy endings, dingen lukken niet. Alle karakters in de serie hebben wel iets wat vreselijk irritant is. Ze zijn onaardig, vervelend, eng, creepy, agressief, ontzettend dom, vies, lelijk, onbeschoft, nep, te rijk of te arm, en ze lachen niet (behalve als ze de boel belazeren of iets van een ander…