 Schrijven is niksJa zeg. Dàt kan ik ook wel. Dat doe ik net zo goed. Heel veel schrijven. Alles maar meteen opschrijven. Terwijl het nergens iets zegt. Kan ik ook wel. Doorzeuren over niks. Pagina's volblèren. Waarin het nergens ergens over gaat. Eigenlijk is dat toch nooit wat, dat geschrijf? Er is geen kunst aan gewoon. Hoop gelul. Over niks. Voor nop. Dat doe ik ook zo voor je hoor. Koud kunstje Niets aan. No problem. Kan ik ook best. Ik begin er alleen steeds NIET aan. Aan dat "wat ik ook zo wel even kan". Dus doe ik uiteindelijk nooit iets. Allemaal praatjes. En die vullen geen blaadjes. Dus kan ik het NIET. IK KAN eigenlijk NIET SCHRIJVEN! Daarom dacht ik: Ik koop dat blaadje, dan kom ik er vast wel achter. Hoe ze dat doen. Het wèl doen. Er wèl aan beginnen. En het ook nog afmaken. Ik ben jaloers op al die mensen. Want dat is leven. Dat doen wij ons hele leven eigenlijk: Gewoon van niks iets maken. Leven is doen alsof niks iets is. Als je iets van niks vermenigvuldigd krijgt, dan leef je. Dus leef ik. Geschreven onder pseudoniem, |