Contradictio In Terminis

Als we dan nog maar 'n paar kosmische seconden langer hier zijn, hoeven we ons daar niet passief bij neer te leggen, maar moeten we deze kennis gebruiken om de laatste seconden de meest hoogwaardige te maken! Niks anders dan; Het verschil tussen het accepteren van de waarheid en het ontkennen ervan.

Alles zal namelijk toch echt ooit voorbij zijn; Dat simpele feit schijnt bij slechts weinigen onder ons echt door te dringen, de massa lijkt zich af te sluiten voor die gedachte en trekt hoge muren op. Als gevolg daarvan is er in de afgelopen eeuw een soort algemene tijd-rekkerij ontstaan, een soort superuitstel van executie, waardoor op schandelijk slinkse wijze elke nieuwe generatie een beroerder levensstijl in de schoot wordt geduwd;
Ook al zijn de energiebronnen zo eindig als de pest, ons wordt wijsgemaakt dat er geld, tijd en kennis genoeg is, om over te gaan op nieuwe nog ongerepte energiebronnen. Sterker nog, er wordt steeds serieuzer gespeculeerd over biologische ruimtestations en dergelijke. Ruimtestations waar dan een select groepje mensen mee zou kunnen overleven zodra dat op aarde te moeilijk wordt. Want dáárvoor maken ze die dingen natuurlijk heimelijk...
Dergelijke uitvindingen, nep-aardetjes en door de mens ontworpen eco-systemen zijn natuurlijk een regelrechte ramp als het gaat om WIE er mee mogen. Er zullen moorden gepleegd worden omdat mensen mee willen die niet mee mogen. Wie is er goed genoeg om mee te mogen? Wat is een volmaakt perfect mens? Juist als de tijd daar is dat die vraag zich zal gaan opdienen, is het antwoord niet duidelijk genoeg meer, omdat dan vanzelf alle (nu nog) bestaande grenzen en normen weg zullen vallen, vooràl als je ze afzet tegen wat dàn als nuttig of zinnig beschouwd wordt. Project ruimtestations voor een zekere toekomst is veel te vaag: Waar, waarmee en met wie? Dat werkt dus niet. Bovendien is de toekomstzekerheid van een ruimtestation niet groter dan die van planeet aarde; Denk alleen al aan de spanning en verantwoording waar die selecte groep mensen mee zit: Help! Het voortbestaan van onze soort hangt van ONS af!

PUBLIC RELATIONS VAN DE ONDERGANG

Beter is het om ons bij onze eindigheid neer te leggen. Met zijn allen, de toekomstwetenschappen raadplegend, kunnen we het beste een einddatum afspreken. Die oplossing lijkt bijna te simpel om goed uit te pakken. Toch, als je er even wat langer bij stil staat is het zelfs de enige mogelijkheid om ons mensen tot een enigszins vredig einde te brengen. JA OF HAD U SOMS EEN BETER IDEE?

Even gemakkelijk als de mens zich heeft omhooggewerkt tot superwezen, kan hij zich omlaaghalen en alles weer afbreken. Een einddatum dus, die per ingaande moet worden uitgekozen. Weg milieuproblematiek, weg sombere onzekere toekomst, weg sobere levensverwachting voor volgende generaties. Gewoon fijn alles met zijn allen opmaken! Lekker brassen, en wel exact zo, dat zo veel mogelijk mensen hun hele leven op hun gemak met plezier en genot kunnen uit-leven!
Ook al is het naar mijn idee al te laat om eerlijk te kunnen verdelen wat er voor ons op aarde nog over is; Als de wetenschap (met name de genetische manipuleerderij) een beetje opschiet, daarbij alle wereldpolitiek negeert en met onmiddellijke ingang een besmettelijk virus ontwikkelt wat de mens onherroepelijk steriliseert, dan schat ik de kans groot dat 't allemaal nog redelijk kan lukken.
Bedenkt u zich eens wat een rust wij zouden hebben als alle mistige toekomstbeelden plaats zouden maken voor duidelijke zekerheden. De mens die beter weet waar hij/zij aan toe is, is immers vrijer! Iets als een extraatje in het influenzavirus aanbrengen is al even simpel als doeltreffend; Neem een besmettelijk iets, of iets wat ieder mens op aarde tot zich zal nemen, dump desnoods iets in de atmosfeer, en zorg ervoor dat het ieder mens op aarde onvruchtbaar maakt. Hup en tadaa: Met zo'n 'sterilisatie-virus' kan de mens zijn lot vèr vóór zijn en even zo egocentrisch van de aarde verdwijnen als hoe zij die in beslag nam. De mens blijkt dan meteen niet voor niets 't enige wezen dat met zijn bestaan zo gemakkelijk heeft leren kloten...

VERZIN DAT MAAR ES

Uitgaande van de aanwezige mogelijkheid om er voor te zorgen dat er geen kinderen meer worden geboren, kan dan duidelijk, snel en gemakkelijk uitgerekend worden hoe het laatste wat de aarde te bieden heeft door de laatste mens opgemaakt kan worden. OP dus, naar het verzinnen van de laatste dag der mensheid, ons best doend daarbij niet een afgelegen kluizenaar in Siberië over het hoofd te zien. En een zo fair mogelijk aandeel per mens uit te dokteren.

ONVRUCHTBAAR DIE HAP

Het gunstigst is om als wetenschap het eerderge-opperde 'sterilisatie-virus' ongemerkt (zonder ingewikkelde debatten en zonder overleg te plegen met lastige pro-life-idioten) zo snel als mogelijk is te lanceren op onbekende plaatsen op aarde, zodat artsen er niet stiekem tegenin kunnen gaan werken met omzeilende tegenwerkende antibiotica of zo. Omzeilen van de sterilisatie moet zo onmogelijk mogelijk gemaakt worden. Besmetting van het sterilisatievirus moet onmerkbaar zijn. Het virus dient eigenlijk nauwelijks te ontdekken of te traceren zijn, en ook niet te vernietigen zijn. Van groot belang hierbij is dat diegenen die dit alles in uitvoering kunnen brengen hierbij niet worden gedwarsboomd door (in primitieve eeuwen levende) gelovigen en (vervelend zeurderige) ethiekneukers. Gewoon doen, dan holt de politiek er vanzelf wel achteraan en zullen gelovigen hun bijbels wel aanpassen: Vers armageddon-plezier.

Luchtbakkers' nachtmerrie.

Wat lopen ze verdomme toch te kankeren;
Vloeken is aangeleerd  Word geen naprater
bidden ook zeg, wat een godgloeiende flater
gelovigen vervloeken ons zo, dat hun fanatisme nu gestoord aanhoort
WIE VLOEKT ONTSPOORT
hun god heeft ze hiaten in hun kop geboord
van vloeken zou je kanker krijgen  
shit, dan mag ik wel uitkijken
voor die bijbel-napraters - die 'ns moeten leren zwijgen
want djiez, kunnen sommige gelovigen zeiken
bij die gast die die bijbel schreef          zou later blijken
zat 't toch duidelijk scheef.
Er was namelijk eens ofzo weetjewel
dat deed maar duur
over een losgeslagen ego-trippend hippie-figuur
in een ver verleden uur.
Zijn kop was en maakte gebakken lucht
nog zo'n luchtbakker gaf aan baarheid rucht
schreef al dat achterlijke opgeklop op
hallelujah zeg, kap ermee, rot op zeg, STOP !
Want hoewel ik doe aan precies evenveel zuivel
heb ik nu ineens wel iets met een de duivel
zonder iemand aan te raken ben ik barbaars
nou van mij mag 'ie, me naaien in mijn aars
hè ja hoi lekker fijn, naar die beruchte hel
benieuwd hoeveel pijn, dat dan wel
niet doet.
Om ze te pesten, umè lekker puh net goed
laat ik mezelf op tijd cremeren
die as brandt in hel vast goed,	dat zal ze leren !
Give me hell, let me see !
awel, give it to me !
met spanning wacht ik af
hoe de straf
voor een zondaar zijn zal !
Alleen dat woord al
"bijbel"
lijkt toch echt 't meest op "heibel".
Gelovig praten ze na uit dat boek
scheppen eruit allerlei zin
voor mij is die zeker zoek
maar ik berust er in
als in zoete koek.
Het begint met Sinterklaas, dat gelul,
al die godvergete flauwekul;
geloof is een beetje ontspoort volgens mij
me vergeven is er NU zéker niet meer bij !
Hé fuck zeg, voel ik hier iets van een teken ?
Vlug ! Hoofd onder de deken !
want ik heb ze vervloekt, en daar zijn er al eerder aan bezweken...

                                                         © JBT 1992

Voor al diegenen die nog zo dronken zijn dat ze twijfelen: Er zijn geen goden, er is hooguit iets. Vooral iets wat er voor zorgt dat we een zeldzaam liedje in ons hoofd krijgen en dat liedje dan (uurtje later) op MTV zien of op de radio horen. And we're on a road to nowhere, want dat iets lijkt zich niets van ons praying for time aan te trekken. Bovendien kàn een god met zo'n wrang gevoel voor humor niet bestaan;
Iedereen die dit leest weet toch ook wel dat in gronde de grootste fout van Hem zou zijn geweest om een wezen te scheppen dat over zijn eigen zijn, over zijn eigen bestaan, kortom over se eige kan nadenken, zoals wij dat kunnen. Wie wil goden nou bijvoorbeeld ook WA verzekeren? Geloof liever in mij;

Al onze geschiedenisboeken zullen (helaas pindakaas) voor niets geschreven zijn, maar waren dat toch altijd al, ja, want welke idioot dacht er nu werkelijk dat de mensheid 't eeuwige leven beschoren was?
DE ZON RAAKT OOIT TOCH OOK OP?
Wat dacht u nu te doen voor de mensen die dàt zouden moeten meemaken? (Over 3 miljard jaar is onze zon al op. Tegen die tijd begint de ellende pas goed, want dan zal het zonnetje groeien en wordt ons nietige wereldje gefrituurd..) De vragen zijn dan dus:
Is uw eigen eventuele kleinkind belangrijker dan het kleinkind van uw kleinkinderen zelf?
Schuift u de ècht erge crisisjaren ook liever op de lange baan?
Hoopt u ook stiekem dat u er niet meer bent als die komeet het wereldklimaat voor mensen fataal veranderen gaat? Of als die poolverschuiving plaatsvindt?
Niet uw probleem, want dat zoeken ze dàn maar uit, nietwaar?
Redenen temeer om eens hard na te denken over mijn ideetje. De aarde die die kleinkinderen te wachten staat is kut, absoluut naatje en niet meer bedoeld (laat staan geschikt) voor mensenlevens. De mens kàn nu dus beslissen, via een berg hersens en daaruit voortkomende (aan moeder natuur superieure) producten, er een subliem eind aan te maken. De mens heeft niet alleen zijn eigen goden verzonnen; De mensheid ìs haar eigen god. Zij kan besluiten zichzelf te laten uitsterven! Nu is de tijd daar om dit daadwerkelijk in uitvoering te brengen. Niet via verplichte euthanasie, niet middels een nucleaire chaos of milieurampen; Ethisch keurig in orde. Ja, op al die jammerende moeders die geen kinderen meer zullen krijgen na dan. Uiteraard wat problemen van hen en veel protest van mensen die nog in het ego-plezier van kinderen hebben geloven. Handige slimme zet in dezen is trouwens nog, dat de moeder-instinctmatige verzorgingsdrang onder (jonge) vrouwen verplaatst kan naar verzorging van ouderen en zieken, als kinderen er niet meer kunnen komen en daar dus niet meer voor gezorgd hoeft te worden. Het is allemaal zo eenvoudig, zo stom dat we er niet eerder op zijn gekomen. Onbegrijpelijk als u het nu nog niet snapt. Nog onbegrijpelijker als niemand iets verandert na dit gelezen te hebben.

FUTURUMBA

Natuurlijk, men is bang voor een onzekere dode toekomst, maar zeker is dat mijn idee minder onzekerheden schept dan welk ander toekomstplan ook. Stelt u zich eens voor; geen mens hoeft zich nog schuldig te voelen: Heden ten dage hebben mensen hun hele leven last van legioenen schuldgevoelens » weinig zelfvertrouwen » slechte sex » algehele onvrede en ongelukkigvoelerij.

ZO BLIJ ALS DE EO

Mensen kunnen dan eindelijk beginnen blijer te zijn dit leven mee te (kunnen) maken, de kans te lopen SEX te hebben met wie ze zelf willen, te allen tijde onder een schone douche te kunnen. Nee, ja, nee, dàn pas kan men ècht beginnen met heel blij zijn om prettig vrij en hygiënisch bezig te kunnen. Rustig en kalm de tijd ergens voor te kunnen nemen, genoeg te eten te hebben ervoor, tijdens of erna... Nu IS dit beeld een reële mogelijkheid, doen ze er nòg moeilijk over! Mensen, geniet toch van deze unieke kans! Geniet van die korte tijd die u hebt en zorg dat u later geen spijt hoeft te hebben. Omdat het dan te laat is. Alles is eindig, zo ook de mensheid, zo ook uw leven!

ALLES MOET OP
(More and more and more » break it down again)

Actie dus. Want over enige jaren, voorspel ik, hebben we teveel tijd en geld nodig om te proberen in leven te blijven. Over een paar jaar al zien de meesten van ons heus wel dat er geen redden meer aan is, aan die vrolijke aarde. Het wordt hard, koud, heet en chaotisch druk. Plunderen wordt normaal en iedereen moet terug naar de natuur (op jacht naar wat er nog over is). Zie ook: Sukkel Op De Verkeerde Knop
Dus waarom mogen mensen elkaar nog niet aanzetten tot zelfmoord? Is de dood een taboe? Zelfmoord. Een zéér welkome remedie tegen overbevolking en dus tegen voedseltekorten, energiecrises etcetera, maar OK;
Als machthebbers hun ethisch moraal belangrijker vinden dan een ethisch verantwoord gevulde maag, dan moeten ze vooral zo doorgaan... In de jaren 50 was de grond hier eigenlijk al zo ziek dat natuurvoeders het volk adviseerden geen Nederlandse produkten te eten; er moest een plan voor betere bemesting komen, wat er nooit echt kwam. Dus als we zijn wat we eten moeten we inmiddels toch al wel flink monsterlijk zijn.

Het heeft geen zin om onszelf wijs te maken dat er een mogelijkheid is voor een glorieuze come-back of een behouden van wat nu is. Laten we ons erbij neerleggen en het positieve van het einde der mensheid leren inzien. Echt volmaakt is de mens die dàt kan. Men moet toch leren begrijpen dat er aan ondergang en uitsterving hele positieve kanten zitten, dat er geen ontkomen meer aan is en dat je dit verloop niet moet uitstellen of dwarsbomen. De natuur wilde ons niet eeuwig.
De Natuur eist het van u om uw nieuwe goeroe te worden, zij drijft elk greintje overcivilisatie in 't nauw. Mother nature's revolution remains to be evolution. Evolutionair gezien hoorden wij er vast allang niet meer te zijn. Alles aan de mensheid is toch ook overduidelijk een compromis? Niets is ooit helemaal okay aan de mens. We zijn goed verkeerd bezig.
Laten we 't zaakje afbreken en dat iets weer de mogelijkheid gunnen van het niets te genieten.
Wij hoeven daar helemaal niet bij te zijn, want we schieten er toch niks mee op:
Whatever trial for prolongation, our destiny remains extinction.

Ik hoor graag van mensen waarom ze dit geweldige plan maar eng vinden.
Klik daarom meteen hier als je wilt reageren.
Nu alvast het belangrijkste uit wat antwoorden van mij
op reacties die bovenstaand artikeltje opleverden:

Eerlijk gezegd ben ik er al behoorlijk over uitgediscussieerd,
je moet weten dat ik dit (zelfs) al op scholen, met familie
en vriend(inn)en heb besproken, voor zover ik die nog over had
nadat ze bovenstaande hadden gelezen. Partir c'est mourir un peu,
en zo zal dat ook met mensen en hun bestaan zijn. Het idee is niet leuk,
maar wel nodig; als ik het niet had opgeschreven, zou ik daar spijt van krijgen.

Veel lezers vatten het meeste nog wat te direct op. Het is bijv.
totaal niet negatief, maar juist ontzettend positief bedoeld.
Ik ben 1 van de weinigen  waarvan bekenden  100% zeker weten
dat hij geen zelfmoord zal plegen. Ik ben een buitengewoon POSITIEF
ingesteld mens, vergis je daar niet in, ik hou van het leven als geen ander,
inclusief de shitty parts. Ik lach van binnen de hele dag door! Bijna
niets is mij te dol en ik kan de hele wereld aan. Ik ben blij met mijn
mens-zijn, blijer dan anderen om me heen trouwens vaak.

Ook voelen mensen zich aangevallen door mij en door dit idee,
omdat het nihilisme hun pre-fixed toekomstbeeld ernstig schaadt,
of omdat ik wel eens wat knoei met een sociale machine die bang is
om ergens in de komende 20 jaar te crashen. Uiteindelijk is de oorzaak
van de aanval op mij dat de aanvaller eigenlijk alleen maar aan zichzelf
denkt;  Wat je echt eerst moet kunnen is jezelf helemaal wegcijferen.
Niet aan je eigen behoeften denken, maar aan die van eventuele
kleinkinderen van je kleinkinderen. Dan komt het vanzelf aan.

Je bent zeker niet de eerste met een heftige reactie op dit stukje,
en gek genoeg moeten de meesten (dat is zelfs op iemand's college
in de V.U. A'dam gebleken!) me naderhand alsnog gelijk geven:
Het is een goede, een praktische, bruikbare en sluitende oplossing.
Vooral dat sluitende boezemt veel angst in. Alle afscheid is zwaar.

> Ik ben het er mee eens, echter niet met het idee van een voortijdig einde!!

Waarom niet? Denk je werkelijk dat 'de mens' als levend wezen toekomst heeft?
Als wat? Waarvoor? Om welk doel te dienen? Er is niks en er zal niks zijn,
men zal (voorspel ik) heus niet op een dag ineens weten waarvoor men er is.
Ben jij bang voor een einde? Vraag je eens af waarom je dat dan bent.
Is het niet  omdat je eigenlijk de hele dag bezig bent met die toekomst?
Ervanuitgaande dat die er altijd wel zijn zal, hopende dat je niets
voor niks aan het bereiken of cre-eren bent, hopende dat de dingen
wel degelijk nut hebben voor 'later'? Tot hoever denk jij dan?
Hoe ver ligt jouw 'later'?

Ik durf zo onbescheiden te zijn door te stellen dat ik nu gewoon
een beetje heel erg verder denk dan 'de rest'. Die komt er
later nog wel achter, over 50 jaar ofzo...

.J.

P.S. Bovenstaande verhaal neemt ook niet weg dat ik door een vrouw best wel
over te halen ben tot het hebben van kinderen, maar ja: IK zal dan ook
niet zo iemand zijn die ze een kut-opvoeding geeft, IK geef tenminste
toe dat ik dan een vreselijke egoïst ben in dat opzicht. Dat ik die
kinderen eigenlijk heb voor MIJN plezier, en dat ik niet stil sta
bij wat hen te wachten staat (of dat ik dat bewust verdring).
Ik ben echt niet bang daar eerlijk over te praten.