Dolenz BlauwAmi lief, zei me al gauw: Dolenz blauw past bij jou.Mooi weer blauw. Nooit grijs, nooit grauw. Zo smekend om troost, smaragd en vrouw. Vragend om begrip en tegenwicht. Vragend om duister inzicht. Puur op zoek naar een mannetje. Intens op zoek naar keihard de lekkerste kobalt. In haar ogen proef ik het tedere verlangen. Uit haar ogen lees ik hoe wonderlijk haar borsten hangen. Nog mooier dan haar hoogblonde lijn. Ami Dolenz heeft alles in haar sierlijk verdrietige ogen, die het niet willen maar wel mogen. Echt en alles in 1 vrouw, slecht kobalt, diep hemelsblauw. Voelbaar hard, voelbaar zacht. The gateways to her soul. Ik kijk zo diep mogelijk naar binnen in het mooi, zie het beest in de blauwe kooi. Ze is er voor gemaakt. Kobalt voetstuk of obsessie, Ami wil er altijd overal voor mij zijn. Ze geniet van haar ogen en haar ogen vragen om mijn blik. Haar benen geven die lichte snik. Ze voelen me kijken. Dus ze moeten niet zeiken. Ze wil het net zo graag als ik. Lik, slik. Haar wimpers zijn donkerder dan het blauwe verdriet. De haartjes lang en zacht. Ik raak ze aan als Ami wacht. Terwijl ze zo ligt kan ik alles met haar doen. Ze is bewust bewusteloos en vraagt of ik het doe. Haar fijn haarfijn overal voelen. Ik kan en mag. Want Dolenz blauw is nu gesloten. Ze ziet het toch niet. Ook al wil ze alles zien. Wil ze het allemaal ontzettend zien. Zien hoe ik met haar speel met haar ogen dicht. Zonder ons gezicht. Alleen dan houdt het blauw me niet tegen. Ze heeft er veel te lang over gezwegen. Over alles in haar ogen. Wat ze wel willen maar niet mogen. Want als ik haar blauw zie kan ik het niet maken. Dan zou ze misschien naar tranen smaken. Ik sluit mijn ogen en zij sluit haar stralers. We stellen ons samen hetzelfde voor. Met onze ogen gesloten kijken we elkaar knipperloos aan. Daarbinnen ontmoet haar blauw mijn bruin. Vallen onze werelden in puin. Daar is de rest onzichtbaar en is er alleen nog maar sex. Niets is er nog, alleen haar zwoele blik en een warmblauwe snik. We voelen elkaar met onze ogen dicht. Voelen elkaar kijken. Ze wil het met mij, ze moet niet zeiken. Dat is wat haar blauwen mij nu aanreiken. Met haar mond open en haar ogen dicht. Donker van de hoeveelheid licht. Dolenz ogen openen de zee. Een blauwe oceaan van liefde. Ze stralen warmte en aanraking, ze glijden zonde en plezier. Ze geven me alles en komen klaar. En als ze niet uitkijkt blijft ze om 12 uur in die staar. Ami Dolenz is hot. We doen onze ogen open en voelen ons allebei even rot. Haar ogen missen mij direct nadat ze 't uitschreeuwden van genot. Haar blauwe zee van vreugde zoekt in mijn ogen naar die extra keer op en neer. Naar de bodem van haar bloedmooie oceaan van mooi weer. Dolenz grot van blauw verdriet. Haar ogen zingen hun lied. Van verlangen en pijn. Maar haar ogen vinden het fijn om er te zijn, haar blauw lacht in mijn bruin. En mijn wereld valt in puin. Ik voel haar naar binnen kijken. Ze schuiven over me heen. Haar borsten nog warmer dan het blauw. Stralend van berouw. Spieren knijpen mij in het nauw. Haar tepels pupillen door en door vrouw. Het stroomt stromen over en weer. Stromend in dat diepblauwe meer. Het meer van misbruikt worden en het niet mogen. Het meer van te jong en onoverwogen. Bette Davis cries over Ami Dolenz' eyes. OK, en nu denkt U: What the fuck? Heeft HIJ een relatie gehad met Ami Dolenz, DE Ami Dolenz? Hey, somebody had to be the lucky one back then and well, see how she looked when I photographed her ;) een dag voordat ik dat 'gedicht' hierboven schreef. |
